25 กันยายน 2549 20:22 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง
ความขัดแย้งที่สั่งสม
รอยต่อของสังคม
ให้เป็นไปในต้องการ
เขาเพียงผู้มาเยือน
เพื่อมาเคลื่อนและเพื่อผ่าน
เพื่อตนและวงศ์วาร
อย่างเคยผ่านและเคยเป็น
คำถามหวังคำตอบ
อย่างรอบคอบเพื่ออยู่เย็น
ลบล้างความขื่นเข็ญ
ทุ่มเทกายทุ่มเทใจ
เห็นดีที่แทรกแซง
และเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งใหม่
หนทางแห่งเส้นชัย
คือทางไทที่เป็นไทย.
16 กันยายน 2549 21:03 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ฤดูฝนกำลังจะลาจาก
ทิ้งตัวลงมาอย่างหนัก-ไม่ขาดสาย
น้ำนอง ล่องไหล
เดือนสิบ...
ปลายฝน ปลายฤดู
ผู้คนส่วนใหญ่ออกหาฟืน ล่องน้ำ
เก็บไว้ใต้ถุนบ้าน
เพื่อฤดูกาล ต่อไป
เมืองฝนแปดแดดสี่
มองเห็นวิถีเช่นนี้
เตรียมการ เตรียมตัว
อาจถูกลบเลือนด้วยรถบรรทุกไม้ขนาดใหญ่
ก๊าซหุงต้มบรรจุถัง
ถ่านไม้จากต้นโกงกาง
ในปัจจุบันกาล
ตายายยังคงล่องฟืน
ล่องฟืน... ล่องฟืน ........
13 กันยายน 2549 12:25 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ไม่มีดาวมีเพียงเดือนเลื่อนหลบเมฆ
ม่านมืดดำปั้นเสกวิเวกไหว
ยินเสียงสนปนเสียงคลื่นดังไกลไกล
ระบัดใบตามลมยามค่ำคืน
"อาบน้ำ-กินข้าว จะได้นอน"
คำพูดซ้อนหลายครั้งยังนั่งฝืน
ชมความเงียบเยียบเย็นของกลางคืน
และดึกดื่นคืนนั้นก็งดงาม
"ถ้าเหนื่อยนักก็พักผ่อน นอนเสียเถิด"
จึงค่อยเปิดรอยยิ้มนิ่งคำถาม
ที่ยิ่งมียิ่งทำยิ่งล้นลาม
อย่ามองข้ามความไม่มีที่ยังมี
ไม่มีดาวมีเพียงเดือนเลื่อนหลบเมฆ
ไหววิเวกความคิดจากหลบหนี
ในบ้านเล็กอุ่นงดงามบรรดามี
หลับตาลงค่ำนี้ที่บ้านเดิม.
31 สิงหาคม 2549 15:03 น.
ต้นกล้า อันดามัน
อย่าเรรวนด่วนรวนเร
โอ้ทะเลแห่งความหวัง
ชมชื่นรื่นรมย์ยัง
เพื่อจะรั้งไว้ชื่นชม
เจ้าชื่ออันดามัน
คือความฝันอันสุขสม
คุณค่าอภิรมณ์
จึงลุ่มหลงมนต์ทะเล.
30 กรกฎาคม 2549 22:31 น.
ต้นกล้า อันดามัน
หัวใจเธอวางไว้ที่ไหนหนอ
ฉันอยากขอมาเก็บกับความหวัง
อยากเรียนรู้อยู่ตลอดปลอดภวังค์
เพื่อป่ายกรอบครอบขังสังคมคน
หัวใจเธอวางเป็น-สาธารณะ
คอยปลดแอกภาระหนักทุกหน
จึงควรค่ายิ่งกว่าประดาดล
แห่งคุณค่าสามัญชนคนทำงาน
เพื่ออะไรในวันนี้ไม่อาจรู้
แต่ทุกที่เป็นอยู่อย่างกล้าหาญ
กับคนทุกข์คนยากมากละลาน
เธอคือผู้ก่อการสานความจริง
เห็นรอยยิ้มเต็มหน้าแววตาหวัง
โลกนี้ยังสดใสในบางสิ่ง
เพียงภาระหนักนานผ่านความจริง
มีค่ายิ่งผ่านเธอผู้งดงาม.