22 พฤษภาคม 2547 13:21 น.
ต่าย
อะไรหรือ ที่ถือเอา ว่าเราเก่ง
เป็นนักเลง ก้อถือเอา ว่าเราใหญ่
อาจารย์เล่า ความรู้เรา มากกว่าใคร
ร่ำรวยไซร้ เรามั่งมี เหลือกำลัง
นักเลงใหญ่ จบที่กรงก็มีเยอะ
อาจารย์เหอะ ข่มขื่นศิษย์ มีมากโข
ร่มรวยมาก เด๋ยวก้อหมด รถคันโต
เข้าบ่อน เล่นไฮโล เดี๋ยววอดวาย
นักเลงใหญ่ ควรใจกว้าง ทางช่วยเหลือ
หากเอื้อเฟื้อเพื่อนมนุษย์ไม่เสียหลาย
มิเสียทีที่เกิดมาจนตัวตาย
ชีพสลายตัวอยู่มิรู้ลืม
เป็นอาจารย์เน้นสั่งสอน ที่ปรึกษา
ดังสมญาพ่อแม่คนที่สอง
ทำตัวดีให้ศิษย์เห็นเป็นครรลอง
ให้ถูกต้อง เป็นแบบอย่าง ไม่ห่างไกล
มีความรู้ ขึ้นอยู่ กับการใช้
ผิดหรือถูกเลือกได้ ใช้สมอง
ความรู้มาก ขอจง หมั่นตรึกตรอง
อันไหนถูกอันไหนต้อง ขอจงทำ
เกิดเป็นคนควรรู้จักแยกแยะ
โห จบปริญญาแน่ะไม่เกิดผล
หากไม่รู้ผิดชั่ว ในตัวตน
เป็นเพียงคน หาใช่มนุษย์ สุดอนาจเอย
3 พฤษภาคม 2547 10:55 น.
ต่าย
คิดถึงจัง..
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
คิดถึงจนอ่อนล้าแล้วหัวใจ
เมื่อไหร่จะเจอกันเสียที
คิดถึงจัง..
ฉันพอจะมีหวังบ้างไหมนี่
ในใจฉันความคิดถึงมันล้นปรี่
อยากให้เธอคนดีนั้นกลับมา
คิดถึงจัง..
อยากบอกว่ายังรักยังห่วงหา
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนแม้ไกลตา
หัวใจฉันยังพร่ำและย้ำว่า...คิดถึงจัง..
หน้าส่วนตัว
1549
