26 พฤศจิกายน 2544 11:45 น.
ต่าย
ให้Happy Birthday นะเธอจ๋า
วันเกิดเธอแวะเวียน มาอีกหน
วันครบรอบยี่สิบปี ของน่ามน
ให้สดชื่นรื่นกมล ทุกคืนวัน
คิดอะไรขอให้ได้ สมใจคิด
ให้ชีวิตสุขสม อารมณ์หมาย
ให้คนดีมีเงินใช้ สุขสบาย
ให้โรคภัยผ่อนคลาย ห่างหายพลัน
สิ่งดีดีก้าวเข้า มาในชีวิต
อย่าพลั้งผิดคิดก่อนทำ จำให้มั่น
ช่วยตนเองให้รอดพ้น ทุกสิ่งอัน
อนาคตที่ใฝ่ฝัน อยู่ไม่ไกล
26 พฤศจิกายน 2544 11:16 น.
ต่าย
ให้ทำไงกับเธอ ดีล่ะเนี่ย
ฉันล่ะเพลียเธอบอก มาว่าคิดถึง
บอกทุกวี่บอกทุกวัน เฮ้อ..มันก็ซึ้ง
อยากบอกมันไม่ตรึง ที่หัวใจ
ก็คู่อื่นโรแมนติ๊ก โรแมนติก
เค้ากระซี้เค้ากระซิก ที่ข้างหู
เค้าจับมือเค้าถือแขน ว้าว ..ซึ้งน่าดู
อยู่กับเธอฉันอุดอู้ บอกไว้เลย
ฉันไม่อยากเปรียบเธอ เหมือนต้นไม้
แข็งจะตายรู้หรือเปล่า เล่าเธอจ๋า
ไม่มีเธอเหงาสุดแสน จะพรรณนา
พอมีเธอเหงายิ่งกว่า ร้อยเท่าเลย
26 พฤศจิกายน 2544 10:48 น.
ต่าย
เดี๋ยวนี้สิ่งใหม่ใหม่ นั้นมีมาก
ไม่ปรับตัวคงลำบาก เพราะสิ่งใหม่
Thaipoem ก็ยังเปลี่ยน ระบบไป
ตะวันลับกลับมาใหม่ ในช่วงวัน
พร้อมหรือยังกับชีวิต และสิ่งใหม่
เราช้าไปมีคนใหม่ ที่ช้ากว่า
จงปรับตัวให้เข้ากับ กาลเวลา
สิ่งใหม่ใหม่ย่อมมีค่า....ถ้าปรับตัว
5 พฤศจิกายน 2544 21:39 น.
ต่าย
ฝากความรักไปกับฟ้า นภากาศ
ป่าวประกาศความรัก ความห่วงหา
ฉันรักเธอรักข้างเดียว ตลอดเวลา
ตลอดมาตลอดไป........รักข้างเดียว
ฝากความรักไปกับฟ้า นภากาศ
ป่าวประกาศความรัก ความห่วงหา
เธอมองความรักฉัน ว่าไร้ค่า
ลมปากว่าคิดถึง........ รักข้างเดียว
ฝากความรักไปกับฟ้า นภากาศ
ป่าวประกาศความรัก ความห่วงหา
หริ่งเรไรหรีดร้อง ก้องพนา
คงจะพากันหัวเราะ .......รักข้างเดียว
ฝากความรักไปกับฟ้า นภากาศ
ป่าวประกาศความรัก ความห่วงหา
ใจของฉันช้ำชอก เหลือคณา
ใครจะมาเข้าใจ.......รักข้างเดียว
4 พฤศจิกายน 2544 21:21 น.
ต่าย
เวลาผันเปลี่ยน เวียนผ่าน
ดอกไม้ที่บาน แห้งเหี่ยว
สายน้ำไม่หยุด คดเคี้ยว
ใจคนท่องเที่ยว เบ่งบาน
มีสุขก็ย่อม มีทุกข์
ฉุกละหุกวัฏจักร สงสาร
ฝนตกมีรุ้ง สราญ
จะพาลคิดมาก ทำไม
เกิดมาเป็นคน แล้วนี่
เป็นมนุษย์เสียที ได้ไหม
ทำดีทำได้ ก็ทำไป
มิเสียแรงที่ได้ เกิดมา
ความสุขแท้จริง ที่ใจ
ขึ้นสวรรค์นั้นไซร้ ก็ว่า
การให้ยิ่งใหญ่ เหลือคณา
ความสุขนั้นหนา...อยู่ที่ใจ
หน้าส่วนตัว
1847
