5 กันยายน 2547 11:24 น.
ต่าย
รัก..
หากได้สัมผัสในรักแล้ว
จงอย่าแคล้ว รักษาไว้ให้จีรัง
รัก..
หากได้สัมผัสในรักแล้ว
จงอย่าแคล้วส่งเสริมเติมความหวัง
เมื่อมีรักใจนี้มีพลัง
ประดุจดงน้ำฟ้าชโลมใจ
เธอ..
หากมีใจตรงกับฉัน
เมื่อมีอุปสรรคขอจงฝ่าฟัน
ให้ได้อยู่คู่กันตลอดไป
หากเรานั้นคู่กันจริง
ไม่ช้าคงได้แอบอิง..ชิดใกล้
แม้ฟากฟ้าจะอยู่แสนไกล
แต่ใจฉันขอโอบกอดเธอไว้... ในแดนดิน
29 สิงหาคม 2547 10:57 น.
ต่าย
กับสิ่งที่เห็น..
หาใช่ว่าจะเป็นเช่นนั้นไม่
ไม่โทรมาใช่ว่าไม่คิดถึง..ไม่ห่วงใย
เธอคือลมหายใจ ให้ฉันได้อบอุ่น ในโลกแห่งความจริง
กับความจริง..
สิ่งที่เธอคิดว่าเป็นจริงอยู่เสมอ
ใช่ว่าฉันจะไม่รัก ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ
หารู้ไม่ฉันละเมอ เพ้อหาแต่เธออยู่ร่ำไป
หากขอได้ ..
ฉันจะขอกระเป๋าวิเศษของโดเรม่อน
จะหายตัวพาใจฝ่าลมหายใจ ไปหาเธอที่อุดร***
ให้เธอได้ชื่นใจว่าฉันรักเธอมากเสมอ เหมือนแต่ก่อน ที่ผ่านมา
ใจฉันมีแต่เธอ..
แม้ความทุกข์จะมาเยี่ยมเยียนฉันเสมอ แม้เราไม่เห็นหน้า
ความรักนั้น..ยิ่งใหญ่กว่าอุปสรรคและกาลเวลา
ฉันยังเชื่อเสมอว่า..
***ของที่เป็นของเรา..มันย่อมเป็นของเราเสมอ และตลอดไป***
22 พฤษภาคม 2547 13:21 น.
ต่าย
อะไรหรือ ที่ถือเอา ว่าเราเก่ง
เป็นนักเลง ก้อถือเอา ว่าเราใหญ่
อาจารย์เล่า ความรู้เรา มากกว่าใคร
ร่ำรวยไซร้ เรามั่งมี เหลือกำลัง
นักเลงใหญ่ จบที่กรงก็มีเยอะ
อาจารย์เหอะ ข่มขื่นศิษย์ มีมากโข
ร่มรวยมาก เด๋ยวก้อหมด รถคันโต
เข้าบ่อน เล่นไฮโล เดี๋ยววอดวาย
นักเลงใหญ่ ควรใจกว้าง ทางช่วยเหลือ
หากเอื้อเฟื้อเพื่อนมนุษย์ไม่เสียหลาย
มิเสียทีที่เกิดมาจนตัวตาย
ชีพสลายตัวอยู่มิรู้ลืม
เป็นอาจารย์เน้นสั่งสอน ที่ปรึกษา
ดังสมญาพ่อแม่คนที่สอง
ทำตัวดีให้ศิษย์เห็นเป็นครรลอง
ให้ถูกต้อง เป็นแบบอย่าง ไม่ห่างไกล
มีความรู้ ขึ้นอยู่ กับการใช้
ผิดหรือถูกเลือกได้ ใช้สมอง
ความรู้มาก ขอจง หมั่นตรึกตรอง
อันไหนถูกอันไหนต้อง ขอจงทำ
เกิดเป็นคนควรรู้จักแยกแยะ
โห จบปริญญาแน่ะไม่เกิดผล
หากไม่รู้ผิดชั่ว ในตัวตน
เป็นเพียงคน หาใช่มนุษย์ สุดอนาจเอย
3 พฤษภาคม 2547 10:55 น.
ต่าย
คิดถึงจัง..
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
คิดถึงจนอ่อนล้าแล้วหัวใจ
เมื่อไหร่จะเจอกันเสียที
คิดถึงจัง..
ฉันพอจะมีหวังบ้างไหมนี่
ในใจฉันความคิดถึงมันล้นปรี่
อยากให้เธอคนดีนั้นกลับมา
คิดถึงจัง..
อยากบอกว่ายังรักยังห่วงหา
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนแม้ไกลตา
หัวใจฉันยังพร่ำและย้ำว่า...คิดถึงจัง..
3 พฤศจิกายน 2546 15:25 น.
ต่าย
ถึงแม้ฉันจะมีน้ำตา
เธอก้อเป็นคนที่มีค่าในใจฉันเสมอ
กี่ล้านหยดน้ำตาฉันที่ล้นเอ่อ
ก้อไม่อาจทำให้ฉันลืมเธอได้สักวัน
ฉันรู้ว่าฉันนิสัยไม่ดี
โกรธโน่นบ่นนี่ เธอว่า
แต่คนขี้โกรธคนขี้บ่น คนนี้ที่ผ่านมา
ขอมีเธอคนเดียวในสายตา ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1429
