17 กรกฎาคม 2552 13:54 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**.. ด้วยหัวใจ ไมตรี ที่มีพร้อม
จึงยินยอม สละให้ ได้ทุกสิ่ง
อานุภาพ รักนี้ ย่อมมีจริง
เป็นขวัญมิ่ง ชีวิต ด้วยจิตใจ..
**.. รักบริสุทธิ์ งดงาม เหนือความหลง
เจตจำนง โดยแท้ มีแต่ให้
ใช่การคิด คบค้า หากำไร
เหนืออื่นใด คือพร้อม จะยอมพลี..
**.. แต่รักเอ๋ย ใช่สมหวัง ดังเธอคิด
อาจมืดมิด เลือนพร่า นัยน์ตาปรี่
หากรักหวาน ได้ชม สมดั่งฤดี
คงไม่มี ปวดร้าว เศร้าระทม..
**.. เพราะรักยัง มีอยู่ คู่โลกหล้า
มีแจ่มจ้า เรืองไร ได้ดังสม
มีหม่นหมอง ครองเหงา เศร้าตรอมตรม
มีขื่นขม มีสุข คลุกเคล้ากัน..
**.. ด้วยหทัย ดวงเดิม เริ่มแข็งแกร่ง
รู้เปลี่ยนแปลง ผ่านไป มิไหวหวั่น
อยู่ฐานะ เช่นใด ไม่สำคัญ
ความผูกพัน ห่วงใย ไม่เปลี่ยนแปลง ...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
11 กรกฎาคม 2552 13:44 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**.. บนพื้นฐาน สื่อมี เสรีภาพ
หลงเอิบอาบ อารมณ์ ชมกันใหญ่
ปลายปากกา ดุจดาบ ปราบทั่วไป
หากเธอใช้ หลบเร้น ก็เช่นโจร ..
**.. ทัศนะ แคบคับ กับแนวคิด
มั่วชี้ทิศ ข่าวพาด ให้ผาดโผน
กล่อมประชา สรรพเสียง ชวนเอียงโอน
ล้วนโชกโชน ชั้นสมอง ของวงการ ..
**.. พิพากษา ผู้คน จนป่นปี้
ทั้งทั้งที่ สื่อไซร้ หาใช่ศาล
แต่งจำเลย สังคม โหมประจาน
ยอดผลงาน หน้าหนึ่ง พึงกระทำ ..
**.. หลายหลายครั้ง พลั้งตน ว่าคนใหญ่
ไม่ถูกใจ ก็พร้อมเทียบ รุมเหยียบย่ำ
หนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ จัดประจำ
โคตรชี้นำ ดุ่มดง เพลินหลงทาง ..
**.. สื่อไม่มี อภิสิทธิ์ คิดให้มาก
ใช่หมึกจรด ลมปาก มุ่งถากถาง
ตราบเธอไม่ ดำรง วางตรงกลาง
ก็เช่นหาง บั้นท้าย ในสังคม ..
**.. สื่อจงกล้า ใจกว้าง อย่างจริงแท้
ใช่อ้างแต่ เสรี มีกันถม
พิราบน้อย ลอยเหลิง มัวเริงลม
อาจจ่อมจม ผืนดิน สิ้นสักวัน ...
ปล. ผู้เขียนขออภัย หากบทกวีนี้จะไปจี้ใจดำของผู้ใด เพราะผู้เขียนเพียงแต่
เขียนไปตามความเป็นจริงเพื่อสะท้อนสังคมและความคิดอีกแง่มุมหนึ่ง
ของประชาชนทั่วไป ที่อาจจะมองสื่อ(บางแห่ง บางคน) ในมุมที่แตกต่าง
ขออภัยอีกครั้ง และขอบคุณหากมีผู้เห็นด้วยกับผู้เขียนที่อยากเห็น
สื่อมวลชนในวันนี้ทำหน้าที่อย่างถูกต้องตามคำนิยาม ...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
9 กรกฎาคม 2552 16:53 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**.. ขอเป็นหนึ่ง ที่พัก ยามยากไร้
เป็นดวงไฟ ส่องสว่าง กระจ่างหน
เป็นผืนหล้า รองเท้า ก้าวผจญ
เป็นหนึ่งคน คู่คิด สนิทหทัย ..
**.. หากเธอไม่ ระแวง หรือแกล้งฉัน
สิ่งว่านั้น พร้อมที่จะ สละให้
เพียงหากเธอ หลงเหลือ เผื่ออาลัย
รับน้ำใจ อันเข้ม เต็มฤดี ..
**.. แต่หากเธอ หลงลืม เคยปลื้มจิต
และหลงคิด ว่าควรละ ควรผละหนี
หาใครอื่น ปรนรัก อาจมากมี
แน่นอนที่ เธอนั้น ทิ้งฉันลง ..
**.. แต่อย่างไร ความรัก เหนือความโกรธ
ความพิโรธ ราบคาบ ถูกสาปส่ง
ความอ่อนโยน โอนอ่อน ผ่อนทะนง
ความซื่อตรง สูงล้ำ เป็นสำคัญ ..
**.. ขอเป็นหนึ่ง ที่พัก ยามยากไร้
เป็นดวงไฟ ดวงเดิม หมั่นเติมฝัน
เป็นผืนหล้า รองราบ ตราบชีวัน
เป็นหนึ่งฉัน แนบสนิท คู่คิดเธอ ...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร