**.. การเดินทาง...ของผืนผ้าขาว ..**

ต่อง (ต้อง) ksg

**..  ผืนผ้าขาว บริสุทธิ์ ดุจปุยเมฆ
      ย่อมเปรียบเฉก เช่นกมล ไร้หม่นหมอง
       เยาวชน เด็กน้อย  ละห้อยมอง
      ชีวิตของ เธอจะงาม ตามวัยวัน..

**..  แต่เส้นสี เส็งเคร็ง สังคมเถื่อน
      ทาเปรอะเปื้อน กลิ่นโชย โหยกระสัน
      สันดานดิบ หวังคืบ แค่สืบพันธุ์
      เหี้ยมมหันต์ โหดหื่น ทะมึนมาร..

**..  บ้างเส้นสี ตีกรอบ ชอบกำหนด
      เขียนทุกบท ชีวี ชี้ให้อ่าน
      ให้เป็นนู่น เป็นนี่ ที่ต้องการ
      จนลูกหลาน ลืมตอบ  ฉันชอบอะไร ..

**..  จนผ้าขาว ขาดวิ่น เหม็นกลิ่นสี
      เธอป้ายที สองที สิหม่นไหม้
      คราบเลอะเทอะ เปรอะคล้ำ สำราญหทัย
      แต่แล้วใคร ชอกช้ำ แอบคร่ำครวญ..

**..  อนาคต ผ้าหลายชิ้น อาจสิ้นสลาย
      ตราบลวดลาย เน่านัก กระอักกระอ่วน
      จึงสังคม หันหน้า มาทบทวน
      สั่งการด่วน ซักผ้า อีกคราเอย..

   (  ทุกปัญหา ปล่อยปละ มัวละเลย
    เด็กน้อยเอ๋ย จะดีได้ อย่างไรกัน  ... )
  

  ด้วยความหวังดี

ก.นพดล รักษ์กระแส

ก.ประแสร์  ศิษยาพร
  

  **..  บทกวีชิ้นที่ 4 ของชุด " วิสาสะนิยม " ชี้ให้เห็นว่า เด็กตัวน้อยๆก็เปรียบเสมือนผืนผ้าสีขาว ถ้าเส้นสีที่วาด-ระบายลงไปเป็นสิ่งที่สวยงาม ผืนผ้าก็จะดูดี แต่ตราบใดสีที่ระบายลงไปเลอะเทอะไม่น่าดู ก็เปรียบเสมือนเด็กที่รับแต่ปัญหาต่างๆในชีวิต บ้างถูกสังคมทำร้าย บ้างถูกที่บ้านกำหนดทางเดินชีวิต  ได้เวลาแล้วหรือยังที่เราจะหันมามองว่า ปัญหาของเด็กมีความสำคัญมากเท่าๆกับปัญหาบ้านเมือง  ขอขอบคุณ  .......  **