30 พฤศจิกายน 2545 21:23 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**..เป็นนักเรียน เรียนไป ตามหน้าที่
เป็นคนดี เดินทาง ตามสร้างสรรค์
เป็นมนุษย์ เกิดมา ค่าอนันต์
มีชีวัน เพื่อชาติ เพื่อบ้านเมือง
**..แต่นักเรียน ไม่เรียน ตามหน้าที่
แต่สิ้นดี ไร้ค่า มัวหาเรื่อง
ฮึดฮัด เคร่งครุ่น คอยขุ่นเคือง
นี่หรือโลก ฟูเฟื่อง ... ศิวิไลซ์
**..เกิดมา ทำไม ให้รกโลก
เมื่อนำความ เศร้าโศก ติดมาให้
คนดี ไม่น้อย พลอยบรรลัย
ด้วยพวกไร้ คุณธรรม ประจำตน
**..เลิกเถิด ค่านิยม ที่ผิดผิด
แม้ชีวิต เลือดสถาบัน อันเข้มข้น
ไม่เคยสอน ให้กระทำ ต่ำกว่าคน
อย่าเป็นชน ชั่วช้า อย่างว่าเลย....
เลิกเถิดครับ..ค่านิยมที่ยึดมั่นในศักดิ์ศรีสถาบันตนแล้ว
ไปมีเรื่องกับโรงเรียนอื่นๆ
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
29 พฤศจิกายน 2545 18:31 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**..ฉันจึงเขียน บทกลอน ย้อนสำนึก
ถามถึงความ รู้สึก ในวันก่อน
ถามหา ความใฝ่ฝัน ทุกขั้นตอน
ถามหา การจากจร ในครั้งนี้
**..ฉันจึง เดินทาง ด้วยความฝัน
หมายมั่น เห็นคนสุข ในทุกที่
ยอมเหน็ด ยอมเหนื่อย เมื่อยชีวี
ทนทุกข์ ฤดี แต่นี้ไป
**..เพื่อชาติ เพื่อชน เพื่อคนรัก
จะยากแค้น แสนหนัก สักเท่าไหร่
ขอแลกเอา ชีวัน ของฉันไป
เพื่อยอมให้ คนสุขสันต์ ทุกวันคืน
**..ฉันจึงเขียน บทกลอน ย้อนสำนึก
แม้เขียนความ รู้สึก สะอึกสะอื้น
ยอมรับความ ชอกช้ำ จำเต็มกลืน
เพื่อหยิบยื่น ชัยชนะ แก่.......ประชาชน
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
26 พฤศจิกายน 2545 20:07 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**..อย่ารีบรับ หัวใจ ฉันไปหมด
เอาไว้ทด เผื่อช้ำ เคยทำไว้
เผื่อสำนึก ตรึกได้ ในวันใด
จะมิต้อง โทษใคร ให้เจ็บทรวง..
**..อย่ารีบรับ หัวใจ ชายคนนี้
ไว้แทนที่ ความรัก ความห่วงหวง
เผื่อให้คน อื่นบ้าง สักครึ่งดวง
อย่าก้าวล่วง พลาดพลั้ง ทั้งหมดใจ
**..จึงอย่ารีบ รับรัก สักเต็มอก
เผื่อปลงตก คิดได้ ในวันไหน
ไม่ต้องเจ็บ ปวดแปลบ แทบหทัย
เพราะเหลือไว้ เผื่อความรัก ที่มักตรม....
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
21 พฤศจิกายน 2545 18:31 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
บันทึกเรือ่งนี้อาจจะยาวไปหน่อยต้องขออภัยด้วยครับ...ผมหวังว่าสมาชิก
คงจะทนอ่านไปจนจบนะครับ
************************************ ****************************************
**.. ทำไมนะ..เมื่อมีการพบเจอ แล้วไยต้องมีการพลัดพรากด้วย...**
ยังจำกันได้รึเปล่า..
**..ภาพนั้น..วันที่พวกเราทำผิดด้วยกันและก็ยอมโดนตีด้วยกัน
วันที่พวกเราร้องไห้ในวันปัจฉิมนิเทศ....................
ใช่สิ! วันปัจฉิมนิเทศ ทั้งอบอุ่นด้วยความรักจากคุณครู
ทั้งสุขที่ได้อยู่พร้อมหน้ากับเพื่อนๆ.....และก็ทั้งเศร้าเมื่อครั้งนั้น
เป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะได้คุยกันภาษาเพื่อนนักเรียนและในฐานะ
ศิษย์กับครู***
***....ด้ายสีขาว..ที่ครูบรรจงผูกให้ที่ข้อมือพร้อมกับคำพรสุดท้าย..มันตื้นตันใจ
เสียจริง....น้ำตาหนอน้ำตา ช่างรินไหลมาอย่างง่ายดาย...จากดวงตาและดวงใจ
***.....เพลงคำสัญญา..ดังขึ้น พร้อมกับเสียงเพื่อนพ้องที่ต่างขับผสานไปตาม
ท่วงทำนองแห่งความอาลัย.....และเพลงโรงเรียนก็ดังขึ้นต่อจากนั้น
เพลงโรงเรียนที่ร้องมา 6 ปี กำลังกลายเป็นตำนานสำหรับฉันไปเสียแล้ว...
จบเพลงโรงเรียน...งานเลี้ยงก็เป็นอันเลิกรา..........................................
***********...ทุกคนต่างก็มีหนทางที่จะก้าวเดินต่อไป...**********
บันทึกเรื่องนี้จึงเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืมลงไปได้.....รักเอ๋ย....
*****....เมื่อมีการพบแล้ว....ไยต้องมีการพลัดพรากด้วย.....*******
คำตอบที่ได้อาจจะมีว่า....
เมื่อคุณได้พบใคร...ก็ตามแล้วคุณเกิดความรัก ประทับใจ ในคนคนนั้น
ความพรากกันจึงเป็นสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีวันลืมและเกลียดเขาลงได้เลย
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
20 พฤศจิกายน 2545 20:22 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
กลอนเรื่องนี้ แต่งขึ้นมาเพื่อขอโทษพ่อผม หากว่าเคยทำอะไร
ให้พ่อต้องเสียใจ....
ไม่เคยเอ่ยคำ รัก กับพ่อ...
มาลัยวันพ่อก็ไม่เคยมีให้ท่าน
แต่ในใจเปี่ยมด้วยรักและกตัญญูต่อท่านเสมอมา.....
**.. เพิ่งจะรู้ บัดนี้ ว่าพ่อรัก
เพิ่งตระหนัก สิ่งที่ดี พ่อมีให้
เพิ่งได้ทราบ ได้ซึ้ง ถึงเข้าใจ
เพิ่งรู้ได้ พ่อฝ่าฟัน นั้นเพื่อเรา
**..ที่ล่วงเลย ขอขมา ถ้าพลั้งผิด
ใช้ชีวิต เลวทราม ตามโง่เขลา
มิอาจเทียบ รักพ่อให้ แต่วัยเยาว์
ถึงหลายเท่า แต่ตัวฉัน มันสิ้นดี
**.. เคยโมโห โกรธา เคยว่าพ่อ
เคยกล่าวพ้อ น้อยใจ ในทุกที่
..พุทธรักษา..คราวใด ไม่เคยมี
ต่อรักที่ เมตตา เอื้ออาทร
**..ได้สำนึก พ่อนี้ มีแต่ให้
พ่อมีใจ คอยเอ่ยพร่ำ คำสั่งสอน
จะน้อมนำ จำจด ทุกบทตอน
เป็นคำพร สอนลูกไว้ ให้เจริญ...
( เป็นคำพรสอนลูกไว้ให้ได้ดี )
ขอให้ทุกๆคนรักพ่อของตนเองไว้ให้มากครับ.....................
ท่านนั้นให้รักแท้ แม้ท่านจะดุว่าเราก็ตาม นั่นคือคำพร ที่เราได้รับ
บางคนอาจมองข้ามไป แต่เมื่อวันหนึ่งเราก็จะรู้เอง.........................
*******...........พ่อ คือ ผู้ให้ ผู้เสียสละ และผู้ยอมตายแทนเรา......***********
ด้วยความเคารพ
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส