18 พฤศจิกายน 2551 21:11 น.

.. ยินดีรอ ..



  **..  หยอดอารมณ์ คำหวาน ให้ซ่านหู
เพื่อรับรู้ และเชื่อใจ ในสิ่งที่
เธอออกเอ่ย เอื้อนคำ ร่ำวจี
ผิดวิธี เสียแล้ว นะแก้วตา...

**.. เอียงโอบอ้อน กอดรัด กำหนัดแน่น
อีกโอนแอ่น รัดรึง ซึ่งให้ท่า
ละเลงร่าย หลากล้วน มวลลีลา
เพื่อเพียงว่า สักตอน ฉันอ่อนใจ..

**..  ก็ดูดู ล้วนที่ ไม่มีผล
ให้ใจคน อย่างฉัน วุ่นหวั่นไหว
ร้อยเล่ห์ลวง ลึกล้ำ มากความนัย
ยากจะใช้ ข่มขวัญ ให้ฉันกลัว..

**..  หวังเธอเป็น น้ำใส ใจพิสุทธิ์
เปรียบประดุจ แสงกระจ่าง กลางสลัว
เป็นประทีป สว่าง กลางมืดมัว
หากปรับตัว เปลี่ยนตน เป็นคนดี..           
 
**..  เลิกลุ่มหลง มายา ราตรีนั่น
เดินสู่วัน แสงทอง ส่องวิถี
ทิ้งมายา ปรนเปรอ เธอเคยมี
ถึงวันนั้น ฉันคนนี้ ... ยินดีรอ...

        
  ด้วยความหวังดี

ก.นพดล  รักษ์กระแส

ก.ประแสร์  ศิษยาพร

1063

love

comment

18 พฤศจิกายน 2551 20:44 น.

.. เป็นตราชูยืนหยัดจรัสค่า ..

ต่อง (ต้อง) ksg

เป็นตราชู ยืนหยัด จรัสค่า
เป็นผืนหล้า รอยทาง สร้างสุขผอง
เป็นอรุณ ส่องหวัง อันเรืองรอง
เป็นพี่น้อง ร่วมรัก สามัคคี..

เป็นแบบแผน กำหนด แห่งกฎหมาย
เป็นคุณธรรม พร่างพราย มิคลายคลี่
เป็นเกียรติศักดิ์ สิทธิ และเสรี
เป็นลูกพ่อ รพีฯ รับใช้ชน..

เป็นที่ก่อ กำเนิด ประเสริฐค่า
สร้างบัณฑิต วิชา ค่าเข้มข้น
คือนามนิติศาสตร์ ม.กรุงเทพ ประจักษ์ตน
อำนวยผล ด้วยบริสุทธิ์ ... ความยุติธรรม ...

ด้วยความหวังดี

ก.นพดล รักษ์กระแส

ก.ประแสร์ ศิษยาพร

ประพันธ์ : อา. 5 ต.ค. 2551

1605

love

comment

5 พฤศจิกายน 2551 12:34 น.

.. ปล่อยวาง ..

ต่อง (ต้อง) ksg



  **.. มีรอยยิ้ม ระคน ปนทุกข์เศร้า
       มีภัยเร้า โรครุม รวมสุมอยู่
       มีสังขาร เปลี่ยนไป ไม่น่าดู
       มีหดหู่ เหินห่าง และร้างลา..           

**.. บ้างต้นดี คดปลาย ไม่เที่ยงแท้
      บ้างปรับแปร โอนเอน ไม่เป็นท่า
      บ้างแปรปรวน ฝนหลั่ง ไม่ทั้งฟ้า
      บ้างปรับเปลี่ยน สองหน้า กล้าไม่อาย..

**.. เธอยึดถือ อะไร ในโลกกว้าง
       เดี๋ยวก็ร้าง จากกัน พลันห่างหาย
       เดี๋ยวแนบชิด สนิทกอด ตลอดกาย
       เดี๋ยวสลาย ล่วงหล่น พ้นจากกัน..

**.. ไม้ยังล้ม น้ำยังแห้ง ดินแล้งลับ
       ดาวยังดับ เดือนยังหมอง ไม่ส่องขวัญ
      แล้วจักนับ อะไร ในชีวัน
      ที่แปรผัน วกเวียน เปลี่ยนตามกาล..                   

**.. เธอยึดถือ อะไร ในโลกนัก
      จงหยุดพัก ปลดปลง ในสงสาร
      เปิดทางอุ่น อิ่มใจ ในชื่นบาน
      ใช้สายธาร ชีวิตแท้ ... แต่พอดี ...     
   
    (  ยึดถือ อะไร ในโลกนี้
       สิ้นชีวี ชีพละ ... เหลืออะไร ... ) 

   
  ด้วยความหวังดี

ก.นพดล รักษ์กระแส

ก.ประแสร์  ศิษยาพร

1319

love

comment

3 พฤศจิกายน 2551 22:17 น.