17 กันยายน 2545 16:41 น.

ก็จบสิ้น คืนวัน อันเหนื่อยล้า...

กลอนเรื่องนี้ผมคัดจากวารสารโรงเรียนของผม
เป็นบทกลอนที่อ่านแล้วเศร้ามาก ในวารสารหน้านั้น
ไว้อาลัยให้แก่ศิษย์เก่าฯที่จบไปแล้ว 2 ท่านด้วยกันที่เสียชีวิต...
จากวารสารไม่ได้ลงชื่อเรื่องนี้ไว้ครับ

ก็จบสิ้นคืนวันอันเหนื่อยล้า
จบด้วยรอยน้ำตาคนชิดใกล้
จบแล้วความหลังอันยาวไกล
สู่ดินแดนหลับไหลชั่วนิรันดร์

ลาก่อน...เพื่อน
ไม่ลืมเลือนเพื่อนเอ๋ยเคยร่วมฝัน
รอยยิ้มน้ำตาเคยฝ่าฟัน
วันนี้จากกันไกลแสนไกล

เถอะเพื่อน...หลับอยู่บนทิพย์วิมานสวรรค์
ที่ที่จันทร์จะขับกล่อมสำเนียงใส
โอ้ละเห่ลำนำชิงช้าไกว
กล่อมเพื่อนหลับไหล...อนันตกาล

769

love

comment

17 กันยายน 2545 07:53 น.

เขาว่ารัก...

ต่อง (ต้อง) ksg

เขาว่ารัก ที่ดี มีแต่สุข
ฉันมีทุกข์ ท้อใจ ไม่สมหวัง
เขาว่ารัก ที่ดี ยืนจีรัง
ฉันผิดหวัง ไร้รัก ปักอุรา

เขาว่ารัก ที่ดี มีแต่ให้
ฉันหมองไหม้ ในรัก เป็นหนักหนา
เขาว่ารัก ที่ดี มิร้างลา
ฉันครวญคร่ำ น้ำตา มาห่างเธอ

661

love

comment

17 กันยายน 2545 07:32 น.

นิทานชายแดน

ต่อง (ต้อง) ksg

บทประพันธ์เรื่องนี้ประพันธ์โดย คุณจิระนันท์ พิตรปรีชา
จากหนังสือ ใบไม้ที่หายไป ( กวีนิพนธ์แห่งชีวิต รางวัลซีไรท์ปี 2532 )

คำรามปร่าพญาโศกอันโชกเลือด
น้ำตาเผือดผ่าวหมองการร้องไห้
ฝีเท้าตบกลบซากผู้จากไป
เพื่อสูญเสียครั้งใหม่ในการรบ

ชักธงชาติสาดกระสุนแทนขุนศึก
ในห้วงลึกร่ำถามความสงบ
ตรึงเหรียญตราตอกวิญญาณให้ซานซบ
เพียงเพื่อพบชีวิตหายไปนานแล้ว

จากอ้อมอกมารดรมานอนดิ้น
เลือดคลุกดินมารดา ใช่!กล้าแกล้ว
เหนือสุสานลานสละแต่ละแนว
ยังคงแผ่วเสียงพร่าการฆ่าฟัน

ก้อนเฆขาวคงขุ่นข้องต้องร้องไห้
แม้ฝนใสไม่อาจล้างได้อย่างฝัน
กลางไฟฟ่องฟองเลือดดินเดือดควัน
ธ งแห่งสันติภาพชูอยู่แสนไกล

นั่นสองศพสองฝ่ายนอนก่ายกอด
แทบธุลีเถ้ามอดอาวุธไหม้
สัมผัสแห่งชนชั้นอันอุ่นไอ
เหนือเยื่อไยแห่งเชื้อชาติ-ศพอาจรู้...

ด้วยน้ำมือผู้ปกครองสองเขตแคว้น
กำหนดแผนไล่ล่อยามต่อสู้
ผลประโยชน์ย่อมนิยามนามศัตรู
เอียงตราชูชั่งเลือดเชือดเดิมพัน

นิทานจากชายแดนอีกแสนศพ
เหล่านักรบโลดเร่งเปล่งคำขวัญ
ขณะที่นายทัพกลับลำพลัน
ชนแก้วกันกลืนน้ำลายขายวิญญาณ

2363

love

comment

17 กันยายน 2545 07:09 น.

สามร้อยหกสิบห้า

ต่อง (ต้อง) ksg

บทประพันธ์เรื่องนี้ผมได้คัดมาจากหนังสือ สองฟากมีแสงไฟ
ประพันธ์โดย คุณสุพจน์ ชีรานนท์
ฟังแล้วชวนให้เตือนสติได้เป็นอย่างดีว่า .. ชีวิตคนนั้นไม่แน่นอน
อย่าประมาท..

สามร้อยหกสิบห้าช่อง...ของตัวเลข
เหมือนมนต์เสกให้สลายกลายว่างเปล่า
ปฏิทินแผ่นใหม่ได้แนบเนา
ทิ้งแผ่นเก่าเมินมองไม่ต้องการ

สามร้อยหกสิบห้าช่อง...ของตัวเลข
บรรจงเสกสรรให้ยลบนฝาบ้าน
บอกให้รู้ปีใหม่ใช่เนิ่นนาน
เวลากาลผ่านเวียนอยู่เจียนจวน

สามร้อยหกสิบห้าวัน...มิทันช้า
ผันผ่านมาแล้วไถลดุจไปด่วน
ฉุดชีพชนม์พ้นงามตามสมควร
ที่เลิศล้วนคือเฉดสี...ปฏิทิน

สามร้อยหกสิบห้าช่อง...ควรตรองตรึก
ถลำลึกครองชนม์จนเหม่หมิ่น
นับตัวเลขถอยหลังจงฝังจินต์
ใกล้ชีวินสูญลับดับเริงรมย์

สามร้อยหกสิบห้าช่อง...มองทุกครั้ง
อย่าหยุดยั้งเดินหน้าหาสิ่งสม
เมื่อรับรู้โลกนี้มีชังชม
จงอย่าก้มหน้าท้อสู้ต่อไป

สามหกสิบห้าช่อง...ตรองถวิล
ปฏิทินพลิกเพลินเชิญชมใหม่
แต่ละปี...แต่ละปี...ทีละใบ
ลมหายใจใกล้ชนวนจวนสิ้นลม

830

love

comment

16 กันยายน 2545 21:09 น.