31 พฤษภาคม 2546 18:54 น.
ตู่นุดี
มีเด็กอยู่สองคน
ชื่อน้องนนท์เป็นผู้ชาย
อีกคนชื่อน้องมายด์
เดินอุ้ยอ้ายเป็นผู้หญิง
สองคนเป็นเพื่อนซี้
ชอบไล่ตีแข่งกันจริง
พอล้มก็เลยกลิ้ง
กะจะทิ้งตัวมาทับ
น้องมายด์วิ่งเร็วกว่า
นนท์วิ่งมาคิดจะจับ
น้องมายด์เลยหนีกลับ
ไปแอบหลับอยู่ในบ้าน
ได้เวลากินข้าว
มายด์รีบก้าวยกอาหาร
กินเสร็จก่อนตั้งนาน
น้องนนท์พาลว่าเป็นหมู
น้องมายด์เลยร้องไห้
โกรธเป็นไฟเข้าไปดู
ชี้หน้าว่าเป็นงู
ชอบกินหนูเป็นประจำ
น้องนนท์กล่าวขอโทษ
มายด์หายโกรธกลับนั่งขำ
ตบหัวนนท์หน้าคว่ำ
นนท์หน้าง้ำอย่างกับลาว
น้องมายด์เธอไม่สน
เธอวิ่งวนรอบจานข้าว
เธอแกล้งตะโกนป่าว
ว่าเป็นสาวหรือเป็นชาย
เธอเล่นตามลำพัง
หน้าเปล่งปลั่งตามสบาย
แต่แล้วความสุขหาย
ไม่สุขกายเหมือนมีเรา
ไม่มีคนใกล้ชิด
เลยต้องคิดไปง้อเขา
ไม่อยากต้องนั่งเหงา
อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม
เป็นเพื่อนกันดังเก่า
ให้สองเราช่วยกันเติม
มาช่วยกันส่งเสริม
มาช่วยเพิ่มความสัมพันธ์
ด้วยเราทั้งสองคน
มีหรือจนไม่ทิ้งกัน
เป็นเพื่อนตราบนิรันดร์
แสนสุขสันต์ตลอดไป
28 พฤษภาคม 2546 14:37 น.
ตู่นุดี
::+: เป็นลิขิตฟ้าหรือกรรมที่ลงโทษฉัน จะตื่นหรือฝันเธอนั้นก็ดูห่างไกล :+::
พี่เอ๋ยพี่เจ้า น้องจะเฝ้ารอพี่ที่สวรรค์
น้องจากไปให้จำไว้เรารักกัน อย่าโศกศัลย์เสียใจให้เปรมปรีดิ์
คนละภพแต่สายใยยังโยงถึง ให้พี่พึงรักมั่นไม่หน่ายหนี
น้องสมัครจะรักพี่คนดี ณ นาทีนี้ตราบนิจนิรันดร์เอย
น้องเอ๋ยน้องรัก ตัวพี่จักรักมั่นไม่เสื่อมสลาย
เจ้ารอก่อนไม่กี่ปีพี่คงตาย ตามเจ้าไปแม้ภพไหนได้พบกัน
แต่ตอนนี้กรรมเก่าแยกเราสอง ขอให้น้องมาหาพี่ที่ในฝัน
น้องรักพี่พี่รักน้องเราผูกพัน งวดหน้านั้นเลขอะไรบอกใบ้เอย
2 พฤษภาคม 2546 21:19 น.
ตู่นุดี
...ทิ้งทวนค่ะ...กลอนนี้เป็นกลอนสุดท้ายของตู่นุดี...ลาก่อน thaipoem ...
กล่าวถึง ชีซี บัณฑิตผู้อาภัพ
ถูกตามจับไล่ฆ่าอำมหิต
โชคยังดีมีปัญญาช่วยชีวิต
ฟ้าลิขิตแกล้งบ้าบอหนีต่อไป
พบเจ้าอาเล่าปี่มีเมตตา
หวังอยากได้ที่ปรึกษาช่วยแก้ไข
ปัญหาแผ่นดินลุกเป็นไฟ
เหตุไฉนฮ่องเต้เขลาเบาปัญญา
พบชีซี เล่าปี่ลงกราบไหว้
บัณฑิตชีซีแปลกใจ ..ทำไมหนา?..
เป็นถึงเชื้อพระวงศ์ให้สงกา
พระเจ้าอาคำนับข้าทำไมกัน
จึงแกล้งทัก ..ม้าของท่านยอดอาชา
แต่มีแววดวงตาน่าโศกศัลย์
หางตาตกรอยน้ำตาหยดลงพลัน
รีบฆ่ามัน เดี๋ยวมีเหตุแต่เภทภัย..
เล่าปี่ไม่เชื่อชีซีบอก
..ไม่ดีดอก ฆ่ามันข้าหวั่นไหว
เพราะมันช่วยให้ข้ารอดจากผองภัย
ที่ใครใครคิดร้ายหมายชีวี..
ชีซีดีใจให้ชมชอบ
รีบนบนอบก้มลงกราบเล่าปี่
ทั้งสองสุขเกษมแสนเปรมปรีดิ์
ต่างนิยมยินดีกันและกัน
วันหนึ่งทัพโจโฉยกมาปราบ
ให้ราบคาบสิ้นบุญญาถึงอาสัญ
คนแซ่เล่าทั้งตระกูลสูญเผ่าพันธุ์
จะฆ่ามันให้ราบเป็นหน้ากลอง
กุนซือหนุ่มชีซีดีใจใหญ่
จึงขึ้นไปบนเชิงเทินเพลินสอดส่อง
คิดยินดีปรีดาน่าสมปอง
ตั้งค่ายกุญแจทองอยู่หน้าเมือง
ทัพโจโฉย่ำแย่พ่ายแพ้สิ้น
แต่ได้ยินเกียรติศัพท์เขาลือเลื่อง
ชื่อชีซีที่ปรึกษาไม่เปล่าเปลือง
ให้ขุ่นเคืองในใจหวังได้มา
ทำอย่างไรจะได้ตัวมาใช้งาน
จึงเชิญท่านเทียหยกที่ปรึกษา
กุนซือเก่งคิดได้ทันเวลา
รีบควบม้าจับตัวแม่ชีซี
เทียหยกเร่งรีบกลับมาตามทาง
หวังให้นางเกลี้ยกล่อมลูกชายหนี
ฮูหยินเฒ่ารู้ทันในงานนี้
ด่าไป ..ไอ้โจรผี เลวสันดาน! ..
โจโฉกริ้วโกรธนักหัวฟัดเหวี่ยง
จะไม่เลี้ยงดูแลนางให้อาจหาญ
เทียหยกว่องไวจัดรีบทัดทาน
..อย่าประหารนางเลยหนา โปรดการุณ..
ชีฮูหยินหลงวาจาว่าเทียหยก
เขียนจดหมายยอยกที่เกื้อหนุน
มีข้อความเป็นทำนองว่าขอบคุณ
ผู้ใจบุญเมตตาเราผู้เฒ่าชรา
เทียหยกคิดอุบายแสนอุบาทว์
หมายมาดฆ่าชีซีเลยนั้นหนา
แอบคัดลอกลายมือแม่เฒ่ามา
ส่งสาราว่าวอนแม่ร้อนใจ
..บัดนี้ตัวแม่แสนรันทด
สุดจะอดทนทานต้านไม่ไหว
เจ้าลูกน้อยช่วยแม่เร่งเร็วไว
โจโฉใช่อื่นไกลพวกเดียวกัน..
ซุนเขียนที่ปรึกษาฝ่ายเล่าปี่
จรลีรู้ข่าวคราวไหวหวั่น
ไม่ได้การ ต้องฆ่าชีซีมัน
ไม่ให้ไปพัวพันช่วยศัตรู
เล่าปี่ฉุนเฉียวโกรธเกรี้ยวใหญ่
ตวาดไป ..ท่านยังเบาปัญญาอยู่!
ชีซีเป็นคนดี ท่านไม่รู้
ไม่ลืมหูลืมตา บ้างหรือไร?..
บัณฑิตหนุ่มชีซีต้องจำจาก
ต้องพลัดพรากจากเล่าปี่ผู้เป็นใหญ่
ให้สัตย์ปฏิญาณอยู่ในใจ
จำต้องไปตามคำแม่แย่จริงเรา
พอไปถึงเมืองหลวงของโจโฉ
ถึงรู้ตัวว่าโง่ต้องกลเขา
มีแต่ความช้ำชอกมิใช่เบา
จนแม่เฒ่าตรอมจินต์สิ้นใจตาย
เรื่องสามก๊กตอนนี้มีข้อคิด
ชี้ความถูก-ความผิดอยู่มากหลาย
ท่านผู้อ่านลองคิดอภิปราย
มีความหมายแฝงไว้ให้ตรองดู.
หน้าส่วนตัว
1822
