4 กุมภาพันธ์ 2546 19:35 น.
ตู่นุดี
หวนคะนึงถึงรักที่หักหาย
ให้สุดแสนเสียดายเป็นหนักหนา
ด้วยสั่งสมบ่มรักด้วยกันมา
แต่ชะตามาพรากให้จากกัน
ที่ตรงนี้ มุมนี้ เมื่อปีก่อน
เขาออดอ้อนฝากใจให้กับฉัน
รักที่สุด สุดที่รัก พูดรำพัน
เราจะไม่จากกันแม้วันใด
แต่วันนี้ เดือนนี้ นาทีนี้
เขากลับมีความรักกับคนใหม่
ปล่อยให้ฉันต้องเหงาและเศร้าใจ
เขาร้างไกลจากฉันไม่หันมา
เขาบอกว่าฉันนั้น ดีเกินไป
และไม่ใช่คนที่เขาใฝ่หา
ฉันแสนเหน็บหนาวร้าวอุรา
คิดขึ้นมาน้ำตาหลั่งสั่งจากใจ
แต่เคราะห์ดีที่นี่ยังมีเพื่อน
ต่างคอยเตือนจนฉันใจเย็นได้
เพราะถึงแม้ร้องไห้จนตายไป
เขาก็ไม่หันหน้ามาเหลียวแล...
หน้าส่วนตัว
912
