24 กุมภาพันธ์ 2546 18:10 น.
ตู่นุดี
เลือด อยุธเยศทั้ง ใจกาย
เนื้อ แท้สืบสู้ตาย ชีพสิ้น
เชื้อ ชาติหากไว้ลาย นับเนื่อง กันนา
ไข แขแดดับดิ้น เพื่อบ้านเมืองเรา
21 กุมภาพันธ์ 2546 22:02 น.
ตู่นุดี
ทำดี ถึงหากแม้น ใครเห็น
ได้ดี คือความเป็น สิ่งแท้
ทำชั่ว ทุกประเด็น เสื่อมยศ หมดนา
ได้ชั่ว ตัวต้องแพ้ พ่ายด้วยกรรมเวร
8 กุมภาพันธ์ 2546 18:30 น.
ตู่นุดี
เจ้างามสรรพสรรพางค์ดังนางสวรรค์
โพยมแจ่มจันทร์เปรียบพอเทียบทัน
โฉมชะอ้อนอัปสรทรงเสมอสมร
ฤๅทัยโทมโทรมเศร้าประเล้าประโลม
ไฉนคิดจะชิดชมสนมสนิท
เจียมใจด้วยไหวหวั่นเพราะพรั่นใจ
เสงี่ยมงามเจ้าแจ้งประจักษ์รักแถลง
ร้อนอกเรียมเทียมระทมกรมเกรียม
ถอนฤๅทัยทอดนอนกรกอด
คิดครวญใคร่สมรมิ่งวิงวอน
จิตจริงเจ้าสวาทจงอนงค์นาฎ
ร้างแรมไม่คิดหวังฝังชีวิต
ขนางใจไยสุดาสัญญาให้
นวลแหนงด้วยหมางบาดสวาทวาง
สงวนงามเจ้าทรามรักขอซักถาม
พรายแพร่งไม่ม้วนมิดต้องคิดครวญ
หมายมุ่งเหมือนเดือนดับลับเมฆเกลื่อน
นึกแน่โอ้วายชีวีครั้งนี้ชาย
ตรึงตรองหวังยั้งจิตคิดรอรั้ง
ลำลำใจนึกคลั่งโอหังฮึก
ค่ำเช้าทุกใจร้อนนอนจับไข้
คะนึงครวญคร่ำถวิลกินระกำ
ถึงคิดให้จิตจนพิกลจิต
น้องนี้ฉะอึ้งอ้ำทำมึนตึง
สองภิรมย์ชมชิดประสิทธิ์สม
กลบทบรรยายย้ายทำนอง
ชื่อ ถอยหลังเข้าคลอง ตรองอ่านเอย.
7 กุมภาพันธ์ 2546 20:34 น.
ตู่นุดี
ความรักเหมือนดั่งแก้ว
ที่แตกแล้วยากต่อติด
ก่อนเลิกจึงควรคิด
ถามดวงจิตให้แน่ใจ
ถ้ารักก็ควรรัก
ควรรู้จักอย่ามีใหม่
เพราะเมื่อเขาจากไป
ดวงหทัยจะเจ็บนาน
คนรักที่สมหวัง
เหมือนดั่งช่างชำนาญการ
ร่วมสร้างสรรค์ผลงาน
ให้ประสานเป็นใจเดียว
4 กุมภาพันธ์ 2546 19:35 น.
ตู่นุดี
หวนคะนึงถึงรักที่หักหาย
ให้สุดแสนเสียดายเป็นหนักหนา
ด้วยสั่งสมบ่มรักด้วยกันมา
แต่ชะตามาพรากให้จากกัน
ที่ตรงนี้ มุมนี้ เมื่อปีก่อน
เขาออดอ้อนฝากใจให้กับฉัน
รักที่สุด สุดที่รัก พูดรำพัน
เราจะไม่จากกันแม้วันใด
แต่วันนี้ เดือนนี้ นาทีนี้
เขากลับมีความรักกับคนใหม่
ปล่อยให้ฉันต้องเหงาและเศร้าใจ
เขาร้างไกลจากฉันไม่หันมา
เขาบอกว่าฉันนั้น ดีเกินไป
และไม่ใช่คนที่เขาใฝ่หา
ฉันแสนเหน็บหนาวร้าวอุรา
คิดขึ้นมาน้ำตาหลั่งสั่งจากใจ
แต่เคราะห์ดีที่นี่ยังมีเพื่อน
ต่างคอยเตือนจนฉันใจเย็นได้
เพราะถึงแม้ร้องไห้จนตายไป
เขาก็ไม่หันหน้ามาเหลียวแล...
หน้าส่วนตัว
1210
