11 กรกฎาคม 2548 14:36 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เหมือนเรือน้อยลอยฝ่าท้ามรสุม
กฏุมภีรี่เร้าเข้าถั่งโถม
กระแสน้ำซัดสาดปาดชะโลม
หาได้จมลงสู่คู่นที
ลอยล่องไปดายเดียวเปลี่ยวโอนเอน
แต่ชัดเจนเห็นไกลในวิถี
แม้ต้องเหนื่อยจะพร้อมขอยอมพลี
เพื่อความหวังครั้งนี้ถึงที่สุด
อาจเคว้งคว้างท่ามกลางระหว่างฟ้า
กับพื้นแห่งพสุธามหาสมุทร
ใต้เงาแห่งฤทธาพญาครุฑ
ไม่อาจจะยื้อยุดฉุดไว้ทัน
ความหวังเพียงหยิบมือคือนาไร่
จะเก็บไว้จุนเจือเพื่อลูกหลาน
หากชีพต้องแดดิ้นสิ้นตำนาน
ยังยืนยันอุดมการณ์นั้นมั่นคง
ล้มตัวลงพิงพัก
กระท่อมรักกลางท้องนา
อำลาชาวกวี
ด้วยวจีห่วงหา
หากมีวาสนา
จะกลับมาชื่นชม...
9 กรกฎาคม 2548 14:17 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เอื้อมคว้าความฝัน
ตามตะวันเช้าวันใหม่
บรรยากาศสะอาดใส
ยื่นมือไปตะกายดาว
เก็บเอาประสบการณ์
แบ่งปันคนหนุ่มสาว
ร้อยรวงเป็นพวงพราว
วะวับวาวประดับดิน
ดาวเลือนดูเคลื่อนคล้อย
ตะวันลอยมาบังสิ้น
จะเกี่ยวดาวมาไว้ดิน
เก็บเป็นสินก่อนสิ้นใจ..
ผ่านการทดสอบ
พังกรอบครอบไว้
ฟากฟ้ากว้างใหญ่
บินไปเสรี...
หน้าส่วนตัว
2976
