11 มกราคม 2546 13:57 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานจนรู้สึกว่ามันเกิดขึ้นเดี๋ยวนี้เอง
ในฤดูหนาวอันแสนอบอ้าว(มีเหรอ) ผมคือแด๊กคิวร่าแก่ผิวดำ หงำเหงือก
หัวเขียว(ค้างคาวนะ..ไม่ใช่แมลงวัน)
ผมตะเกียกตะกายเดินทางตามหาสาวบริสุทธิ์
เพื่อดื่มเลือดอันแสนหอมหวานของพวกเธอ
แล้วผมก็จะได้มีชีวิตที่เป็นอมตะเป็นพยัคร้ายไม่มีวันตาย
แต่ผมตามหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ...
เวลาของผมใกล้จะหมดลงแล้ว ความหวังที่จะได้ดื่มเลือดสาวบริสุทธิ์ยิ่งดูลิบหรี่ลง
ผมเดินทางรอนแรมดังเรือใบไผ ลอยไปตามกระแสทะเลใจ
ซัดเซพเนจรอย่างไรจุดหมาย จนได้มาถึงโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่ง
..โรงเรียนแห่งนี้ต้องมีสาวบริสุทธิ์แน่... ผมคิดในใจ
แต่เมื่อเห็นป้ายที่หน้าโรงเรียนเขียนไว้ว่า...โรงเรียนสตรีมหาเวทย์...
ผมแทบเป็นลมล้มชักลงที่ตรงนั้น...คิดว่าชาตินี้คงไม่ดื่มเลือดสาวบริสุทธิ์แล้ว
ในขณะที่แทบจะหมดความหวังนั้นพลันผมก็เหลือบแลไปเห็นแม่มดน้อยนางหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่บนโขดหิน เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ผมจึงได้รู้ว่าแม่นดน้อยนางนี้
ช่างน่ารักเหลือเกิน หยาดน้ำตาที่หล่นลงมายิ่งทำให้แก้มอันขาวนวนดูเย้ายวนยิ่งขึ้น จึงเอ่ยถามเธอไปว่า
...เจ้าเป็นอะไรไปรึแม่มดน้อย ใยเจ้ามานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้...
เธอไม่ได้ตกใจอะไรเลยที่เห็นแด๊กคิวร่าแก่อย่างผม กลับยิ้มให้อย่างยินดี
แล้วตอบว่า
...ข้าร้องไห้ให้กับท่านไงล่ะ ท่านตามหาสิ่งที่ต้องการมานานแต่ก็ไม่สมหวังสักที
เอาล่ะเห็นแก่ความพยายามของท่าน เราจะให้พรท่าน 3 ประการ...
ผมดีใจมาก คิดในใจว่า...ถึงชาตินี้จะไม่สมหวัง ชาติหน้าก็ยังรอได้...
จึงบอกกับเธอว่า...
พรที่ข้าต้องการคือ
1. ขอให้ข้าเกิดมาผิวขาวผุดผ่อง
2. ขอให้ข้าได้อยู่ใกล้ๆกับสตรี
3. ขอให้ข้าได้ดื่มเลือดของสาวบริสุทธิ์
แม่มดน้อยพูดว่า...เจ้าแน่ใจในคำขอของเจ้ารึ... ผมคิดนิดนึงแล้วผงกหัว
...เอาล่ะเมื่อเจ้าขอมาเราก็จะให้...
แล้วผมก็สิ้นลมหายใจไปนะที่ตรงนั้น...หลับตายิ้มอย่างยินดี นึกอยากจะขอบคุณแม่มดน้อยแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว...
แดดๆๆๆ.....ฝนๆๆๆ....หนาวๆๆๆ...ลมวิ๊วๆๆๆ...
กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ล่วงเลยมาถึงปี 2003
ผมตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยผู้หญิงเดินกันพลุกพล่าน
บางคนก็มาลูบมาจับตัวผม บ้างก็พลิกตัวผมไปมาแล้วก็ไป
ครู่หนึ่งมีผู้หญิงคนอายุราวๆสิบห้าหน้าตาดี แต่รู้สึกว่าเธอจะไม่มีความมั่นใจเลย
เดินมาหยุดที่ตรงหน้าของผม แล้วเธอก็พูดว่า...น่าจะใช้ได้นะ เอานี่ล่ะ...
แล้วเธอก็พาผมไปที่ๆหนึ่งในที่นั้นผมเห็นผู้หญิงอีกคน เธอสองคนคุยกัน
พี่คะ...อันนี้เท่าไหร่คะ.... ผู้หญิงที่พาผมไปถามขึ้น
น้อง...รุ่นนี้ออกใหม่นะมีปีกด้วย และนั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
นึกแล้วอยากจะกลับไปขอพรใหม่จริงๆ....แม่มดน้อย
อนิจจา.....ชีวิตแด็กคิวร่าแก่
แก่แล้ว.....ไม่เจียมบอร์ดี้
เห็นคนหน้าตาดี.....ก็เชื่อแล้ว....
:::*****:::
10 มกราคม 2546 10:51 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
ตอบแทนคุณทะเลใจ
จะไม่ให้เหงาอีกแล้ว
จะส่งแมวไปให้เลี้ยง
จะส่งเขียงไปให้สับ
สับมันเลยความเหงา
แล้วเอาไปเผาพร้อมกับเขาคนนั้น...
....หวังว่าคงไม่เหงาอีกแล้ว....
เอื้อนเอ่ย......คำหวาน
เนิ่นนาน......มิได้ฟัง
นั่งเศร้า......เฝ้าคิดถึง
ยังติด....ตรึงอุรา
ขอบคุณ.....อัลมิตรา
ช่างสรร....บรรจงหา
ถ้อยคำ....หวานล้ำ
สำนวน....ร้อยกรอง
อ่านแล้ว....ใส่ซอง
คู่ครอง....ยังไม่มี..เอ้อ.
7 มกราคม 2546 16:11 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
ไม่เปรียบตัวเองดังแสงจ้า..........บนนภา
ไม่อาจกล้าเจิดจรัสทัด.........จันทรา
แค่คนบ้านนอกคอกนา.......ธรรมดา
ขอเป็นเทียนไขนำพา.......ให้เธอสว่างใจ
แค่อยากให้เธออยู่ตรงนี้...........ตรงที่มีฉัน
แค่อยากให้เธออยู่กับวัน...........อันสดใส
แค่ไม่อยากให้เธอจากไป..........ไกลตา
เธอจะรู้ไหมน้าา........ว่าเราห่วงเธอ
จะห้ามอย่างไร..........ก็ใจเธอ
จะดึงไว้ทำไม...........ก็ใจคน
จะทนได้ไง..............ถ้าอยากไป
เราสิทนไม่ได้.........ถ้าเธอไป
ถ้าทนได้คงไม่.....ร่ำไห้ขนาดนี้
7 มกราคม 2546 15:40 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
# ห่วงเอ๋ย ห่วงใย
ห่วงใคร ไม่เท่าเธอ
ห่วงใย เธอเสมอ
ห่วงเธอ ห่วงยาง...#
# ห่วงเธอมากกว่าใคร
ห่วงใครไม่เท่าเธอ
ห่วงใยจริงๆนะเออ
เป็นห่วงให้เธอ...ดั๊ง...ชู๊ต
เป็นสูตรให้เธอ...คิด...ไข
เป็นลมพัดใจเธอไหว...
ให้เธอห่วงใยฉันบ้าง...#
7 มกราคม 2546 13:43 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
หวัดดี น้องสาวตัวดี
วันนี้ไม่อ่านไม่เป็นไร
วันไหนไม่อ่านไม่ว่ากัน
เพียงรู้ว่าวันนั้นเธอยิ้ม... ก็พอ
สวัสดีปีใหม่ ที่ปีไหนๆก็มี
แต่......พี่ชายคนนี้
คงมีให้คนดีคนเดียว
ดูแลยามเธอเปลี่ยเหงา
แค่อยากให้รู้ว่าเรา...ยังไม่ลืม
เป็นพี่ชายก็ดีเหมือนกัน
เป็นความฝันฉันเลยนะนี่
ที่จะได้น้องสาวหน้าตาดี
เป็นพี่ชาย......ยังไงก็ยังดีกว่า
เธอ......ดีเกินไปหลายเท่า
เป็นพี่ชายเธอ ดูเท่ห์นะ
เป็นเหมือนคนมีธรรมมะ...อะไรอย่างนั้น
เป็นพี่เธอก็ดีเหมือนกัน...ดีที่ฉันได้ดูแลเธอ
เป็นพี่ชายกับเค้าเหมือนกัน
ถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ.......
แต่เธอก็คิดว่าเราเป็น.......
อยากให้เธอลองมองดูหน่อยสิว่า
พี่ชายคนนี้ คิดยังไง กับน้องสาว
อยากร้องไห้ ก็ทำไม่ได้ กลัวเธอจะว่า
เป็นพี่ชายได้ไง อ่อนแอจังเลย
แล้วจะดูแลเธอได้ไง....
อนิจจาใจน๋อใจ
นี่ล่ะน้าที่เค้าว่า
...รักแท้แค่พี่ชาย....
ชอบกลอนของคุณนะครับ.....คุณละอองH2O
หน้าส่วนตัว
948
