28 พฤษภาคม 2545 17:41 น.
ตื่น
ทุกคน มีรักจริง
ที่ใหญ่ยิ่ง เกินกว่าใคร
ความรัก ของผู้ใด
บันดาลให้ ไม่ธรรมดา
ยามรัก และเรารู้
เราต่อสู้ เพื่อได้มา
ตามวิธี และมรรคา
ของปัญญา ในบุคคล
ลางคน ก็หลอกลวง
บ้างเป็นห่วง ทำลายตน
บางผู้ ก็ฉ้อฉล
พาใจป่น ก่นทำลาย
บางคน ใช้รักแท้
หวังเพียงแค่ รักมิคลาย
รักเพื่อรัก มิกลับกลาย
มิแหนงหน่าย......... จวบวายชมน์
26 พฤษภาคม 2545 05:23 น.
ตื่น
เสียงผิวถนน หวีดหวิว.... ปลิวปนฝน....
คิดเวียนวน จนเจียน..... เปลี่ยนวิถี
ไม่อยากคิด ไม่อยากจำ... ไม่อยากมี
ความทรงจำ บทนี้......... มีค่าใด..?
เธอช่างให้ บทเรียน........ ที่ซ้ำซ้ำ
ใจเจ้ากรรม มันก็เซ่อ...... เผลอไฉน
บอกว่าเจ็บ สั่งใจจำ.......... สั่งทำไม?
เพราะสั่งไป มันไม่เข็ด..... เสร็จทุกที...
เธอสนุก ที่ได้ยั่ว.............. ไม่กลัวฝน
เหมือนเธออยาก จะยล..... น้ำตาพี่
ฝันไปเถิด ไม่มีวัน .......... นะคนดี
น้ำตานี้ แค่หลั่งไหล......... ในใจเรา
ถึงเสียใจ เศร้าอย่างไร..... แค่ในอก
ใยต้องยก ให้เธอเห็น...... เป็นเช่นเขา
ที่เธอทิ้ง วันละคน............ อย่างมันเมา
เธออย่าเขลา มารักพี่....... คนนี้แล้วกัน
ถ้าเธอรัก พี่จะแกล้ง........ เซ่อไม่รู้
ทำไม่ดู ทำยิ้มยั่ว............. ให้ตัวสั่น
ให้อยากหยิก ให้อยากกอด... พี่ทั้งวัน ( 555555.... แต่งมาถึงตรงนี้แล้วสะใจจัง )
พี่จะพลัน มีธุระ............... ตอนจะดี
พอบรรยากาศ กำลังเหมาะ... พี่ก็ยุ่ง
เธอมารุ่ง พี่มาสาย .......... ต้องเร็วจี๋
เจอหน้าคุย แค่สองคำ..... ก็ลาที
พอสุดที่ เธอจะทน........... บ่นออกมา
พี่ก็จะ งอนง้อ................... ขอให้รัก
ไม่ให้หัก ห้ามใจ.............. ไปไหนหนา....
จะอิงแอบ แนบเคียง....... ทุกเวลา
ให้รักมาก จนใกล้บ้า....... ก็ลาไกล........ โฮ่ๆๆๆ... สะใจๆๆๆฮิฮิ
22 พฤษภาคม 2545 04:31 น.
ตื่น
ดาวดวงใด ไร้ค่า................... คืนฟ้าหม่น
อยู่เบื้องบน หล่นไป............... ไร้ความหมาย
ดาวนับล้าน แม้หายไป...........ไม่เสียดาย..?
อย่าใจร้าย ดาวดวงนั้น........... คือฉันเอง
เธอเป็นเดือน ที่เกลื่อนด้วย.....ดาวห้อมล้อม
เช่นภมรตอม ดอมดม..............ชมบุบผา
เธอเยื้องย่าง ไปหนใด.............ทุกสายตา
ล้วนจ้องมา แลเธองาม..............ตามที่เป็น
แต่วันหนึ่ง จันทร์เจ้าเอย.........ต้องลาลับ
อาทิตย์กลับ สาดส่องแสง...........แรงเกินเห็น
จันทร์จางจาง ลางลับไป.............โอ้...จันทร์เพ็ญ
ก็เหมือนเช่น ดอกไม้งาม..........โรยตามกาล
ถึงตอนนั้น เธอจะอยู่.................กับผู้ไหน.?
หรือผู้ใด ที่เพียงให้...................รถและบ้าน
ที่หรูหรา ราคาแพง....................เยาวมาลย์.?
ถ้าคิดอ่าน กันเพียงนี้....................................โชคดีเธอ........
22 พฤษภาคม 2545 03:50 น.
ตื่น
แม้นหินผา....... ที่กล้าแกร่ง
ยังถูกแรง......... แห่งธารา
กัดเซาะ............ กร่อนลงมา
แลหินกล้า........ ทลายลง
แต่ใจเธอ.......... ไม่เผลอกร่อน
แม้อ้อนวอน...... เธอยังคง
ใจแข็ง.............. แกล้งให้หลง
เหมือนดั่งคง...... ระยะห่าง
อยากใกล้.......... เธอกว่านี้
แต่สุดที่............. จะมีทาง
เพียงสัมผัส....... ใจกันบ้าง
เธอยังอ้าง......... อย่างเคยมา
ครั้งเดียว.......... ที่จุมพิต
ตราตรึงจิต........ และโหยหา
แต่ดูเธอ........... เหมือนลืมว่า
มันมีค่า............. มากเพียงใด
ตัดใจ............... บอกลาเธอ
แต่แล้วเธอ...... ก็ร้องไห้
ทำไม............... เธอใจร้าย
เลิกก็ไม่ได้....... รักก็ไม่ดี...... เฮ้อ.....
22 พฤษภาคม 2545 03:30 น.
ตื่น
ยิ่งมืด........... ก็แลเห็นชัด
ยิ่งอึดอัด....... อกยิ่งกลัดหนอง
ยิ่งเสียดาย.... ก็ยิ่งหมายปอง
ยิ่งร่ำร้อง....... ยิ่งสูญเสียไป
ยิ่งกล้า........... ยิ่งพาใจทุกข์
ยิ่งสนุก.......... ก็ต้องหวั่นไหว
ยิ่งห้าม........... ก็ยิ่งมีใจ
สงสัย?........... ใจใยยากเย็น
หน้าส่วนตัว
791
