29 พฤษภาคม 2545 20:56 น.
ตื่น
ไอน้ำ ลอยบนฟ้า
ตกลงมา กลายเป็นฝน
ความเสียใจ ในตัวคน
ไหลปะปน....เป็นน้ำตา
เสียใจ.....ใยง่ายนัก
แค่รู้จัก....และร่ำลา
ใจเอย......อย่านำพา
ขอเพียงว่า...... ข้าไร้ใจ......
28 พฤษภาคม 2545 17:43 น.
ตื่น
บทกลอน ก็คือกลอน
แม้ใจอ่อน ก็คลายลง
แต่รัก ที่มั่นคง
มิยืนยง เพียงแค่กลอน
คำหวาน สาดใส่หู
วันหนึ่งรู้ ก็คลายคลอน
ความผิดหวัง จะสั่งสอน
ชั่งใจก่อน.... อาวรณ์รัก
28 พฤษภาคม 2545 17:41 น.
ตื่น
ทุกคน มีรักจริง
ที่ใหญ่ยิ่ง เกินกว่าใคร
ความรัก ของผู้ใด
บันดาลให้ ไม่ธรรมดา
ยามรัก และเรารู้
เราต่อสู้ เพื่อได้มา
ตามวิธี และมรรคา
ของปัญญา ในบุคคล
ลางคน ก็หลอกลวง
บ้างเป็นห่วง ทำลายตน
บางผู้ ก็ฉ้อฉล
พาใจป่น ก่นทำลาย
บางคน ใช้รักแท้
หวังเพียงแค่ รักมิคลาย
รักเพื่อรัก มิกลับกลาย
มิแหนงหน่าย......... จวบวายชมน์
26 พฤษภาคม 2545 05:23 น.
ตื่น
เสียงผิวถนน หวีดหวิว.... ปลิวปนฝน....
คิดเวียนวน จนเจียน..... เปลี่ยนวิถี
ไม่อยากคิด ไม่อยากจำ... ไม่อยากมี
ความทรงจำ บทนี้......... มีค่าใด..?
เธอช่างให้ บทเรียน........ ที่ซ้ำซ้ำ
ใจเจ้ากรรม มันก็เซ่อ...... เผลอไฉน
บอกว่าเจ็บ สั่งใจจำ.......... สั่งทำไม?
เพราะสั่งไป มันไม่เข็ด..... เสร็จทุกที...
เธอสนุก ที่ได้ยั่ว.............. ไม่กลัวฝน
เหมือนเธออยาก จะยล..... น้ำตาพี่
ฝันไปเถิด ไม่มีวัน .......... นะคนดี
น้ำตานี้ แค่หลั่งไหล......... ในใจเรา
ถึงเสียใจ เศร้าอย่างไร..... แค่ในอก
ใยต้องยก ให้เธอเห็น...... เป็นเช่นเขา
ที่เธอทิ้ง วันละคน............ อย่างมันเมา
เธออย่าเขลา มารักพี่....... คนนี้แล้วกัน
ถ้าเธอรัก พี่จะแกล้ง........ เซ่อไม่รู้
ทำไม่ดู ทำยิ้มยั่ว............. ให้ตัวสั่น
ให้อยากหยิก ให้อยากกอด... พี่ทั้งวัน ( 555555.... แต่งมาถึงตรงนี้แล้วสะใจจัง )
พี่จะพลัน มีธุระ............... ตอนจะดี
พอบรรยากาศ กำลังเหมาะ... พี่ก็ยุ่ง
เธอมารุ่ง พี่มาสาย .......... ต้องเร็วจี๋
เจอหน้าคุย แค่สองคำ..... ก็ลาที
พอสุดที่ เธอจะทน........... บ่นออกมา
พี่ก็จะ งอนง้อ................... ขอให้รัก
ไม่ให้หัก ห้ามใจ.............. ไปไหนหนา....
จะอิงแอบ แนบเคียง....... ทุกเวลา
ให้รักมาก จนใกล้บ้า....... ก็ลาไกล........ โฮ่ๆๆๆ... สะใจๆๆๆฮิฮิ
22 พฤษภาคม 2545 04:31 น.
ตื่น
ดาวดวงใด ไร้ค่า................... คืนฟ้าหม่น
อยู่เบื้องบน หล่นไป............... ไร้ความหมาย
ดาวนับล้าน แม้หายไป...........ไม่เสียดาย..?
อย่าใจร้าย ดาวดวงนั้น........... คือฉันเอง
เธอเป็นเดือน ที่เกลื่อนด้วย.....ดาวห้อมล้อม
เช่นภมรตอม ดอมดม..............ชมบุบผา
เธอเยื้องย่าง ไปหนใด.............ทุกสายตา
ล้วนจ้องมา แลเธองาม..............ตามที่เป็น
แต่วันหนึ่ง จันทร์เจ้าเอย.........ต้องลาลับ
อาทิตย์กลับ สาดส่องแสง...........แรงเกินเห็น
จันทร์จางจาง ลางลับไป.............โอ้...จันทร์เพ็ญ
ก็เหมือนเช่น ดอกไม้งาม..........โรยตามกาล
ถึงตอนนั้น เธอจะอยู่.................กับผู้ไหน.?
หรือผู้ใด ที่เพียงให้...................รถและบ้าน
ที่หรูหรา ราคาแพง....................เยาวมาลย์.?
ถ้าคิดอ่าน กันเพียงนี้....................................โชคดีเธอ........
หน้าส่วนตัว
646
