12 พฤศจิกายน 2547 13:45 น.
ตีลังกาท้าฝัน
เดินทางมายาวไกล
เพื่อวาดหวังไว้ว่าจะเจอคนที่ตามหา
ใครคนหนึ่งที่ใฝฝันว่าจะเจอตลอดมา
ใครคนที่เดินมากับกาลเวลาเดียวกัน
คล้ายๆเป็นครึ่งชีวิตของใครอีกคนหนึ่ง
ที่ขาดหายไปเพราะยังไม่เจอคนที่ฝัน
ชีวิตที่เหลืออยู่อยากมีใครมาเติมเต็มให้กัน
แล้วเดินทางไปเติมฝันให้กันจนเต็ม
11 พฤศจิกายน 2547 14:24 น.
ตีลังกาท้าฝัน
โทรศัพท์ที่บ้านสายยังว่าง
โทรหากันบ้างจะได้ไหม
เงียบเหงาอย่างนี้..ไม่รู้เป็นอะไร
เจอใคร-ใครก็หงุดหงิดใส่ทุกที
คงเพราะไม่ได้คุยกับเธอ
ถึงได้เผลอมีอาการแบบนี้
เลข7ตัวน่ะ จำกันได้ไหมคนดี
กริ้ง.งง เดียวคุยสักนาที..ให้หายคิดถึงสักทีก็ยังดีนะเธอ
11 พฤศจิกายน 2547 14:20 น.
ตีลังกาท้าฝัน
ยังรักกันอยู่บ้างไหม
ความรู้สึกในใจยังคงเดิมหรือเปล่า
บอกมาได้ไหม..ฉันยังอยากฟังเรื่องราว
ช่วยบอกกล่าวให้ฉันเข้าใจ
ก็เธอไม่เหมือนเดิมอย่างนี้
ความรู้สึกที่เคยมีเปลี่ยนไปแล้วใช่ไหม
บอกมาเถอะ..ทุกอย่างฉันเข้าใจ
ไม่เป็นไร ฉันทนได้ เพียงอยากรับฟัง
11 พฤศจิกายน 2547 14:18 น.
ตีลังกาท้าฝัน
อยู่คนเดียวบ้างก็ดี
ว้าวุ่นใจมานานปีกับใครคนนั้น
ไม่สนก็ได้..ไม่ต้องมาแคร์กัน
ทางใครทางมันแบบนั้นแหล่ะดี
แต่เราก็รู้กันอยู่แก่ใจ
ว่าทำไม่ได้หรอกนะ.ห่างกันอย่างนี้
ยังไง้..ยังไงความรู้สึกก็คงเดิมที่เคยมี
ก็ คิดถึงเธอ ทุกนาที ที่ห่างกัน
11 พฤศจิกายน 2547 14:05 น.
ตีลังกาท้าฝัน
ขอบคุณนะสำหรับความรู้สึก
แต่ในส่วนลึกในใจฉัน
ให้เธอเป็นได้แค่เพื่อนกัน
และความผูกพันเท่าที่เพื่อนจะมี
รักเธอไม่ได้หรอกนะ
เพราะในใจของฉันดวงนี้
มีเจ้าของแล้ว มีใครนั่งอยู่นะคนดี
ความรู้สึกที่มีจึงมีให้ได้แค่เพื่อนกัน