3 พฤศจิกายน 2554 01:35 น.
ตาไร้แวว
น้ำท่วมกรุง ผักบุ้งโหรงเหรง
น้ำ น้ำ น้ำ โอ้ว!!น้ำ ลามเลียบทุ่ง
เลาะถึงมุ้ง พุ่งข้ามรั้ว ครัวลอยฟ่อง
อุตส่าห์ขุด ถมคัน ทำคูคลอง
ไว้รับรอง คุณน้องน้ำ ตามดูแล
หนอย!!แม่คุณ แสนดื้อ ถือทิฐิ
ทำสติแตกกระจาย หลายกระแส
เป็นน้ำท่า น้ำทุ่ง ยุ่งจังแก
ที่แน่แน่ เป็นน้ำเน่า เท้าพุพอง
เครียด เครียด เครียด โอ๊ย !!เครียดว๊อย คอยน้ำลด
เมื่อไหร่หมด หยดสุดท้าย หายสยอง
เบื่อย้ายหนี เบื่ออพยพ หลบน้ำนอง
เบื่อย้ายของ เบื่อต้องรอ ขอข้าวปลา
ต้องหนีน้ำ หนีปลิงงู หนู ตะเข้
หนีตัวเห้ หนีไฟรั่ว กลัวนักหนา
กลัวจะตาย ศพไม่สวย น่าระอา
กั้นน้ำตา ปลื้มน้ำใจ ไหลประดัง
ก่อนเราเป็น ผู้ใจดีที่บริจาค
พอน้ำหลากประสบภัยไร้ความหวัง
กลายเป็นผู้อพยพบ้านเรือนพัง
เงี่ยหูฟังข่าว น้ำลด หมดเคราะห์กรรม
ลุ้นข่าวล่า กรองข่าวลวง ล้วงข่าวเร่ง
ผู้ว่าฯเก่ง นายกฯ ยอด ศปภ ย่ำ
ท่านแถลง ปลอบใจ ใช้ถ้อยคำ
นายกฯย้ำ เอาอยู่ เปิดคู(ปิด)คลอง
เขตไหนปลอด เขตไหนปริ่ม เขตไหนปลง
น้ำยังคง รุกคืบ(ศอก)วา น่าสยอง
ห้าสิบเขต ร้อยถนน พันคูคลอง
ท่วมเจิ่งนองทุกที่ ที่ ฟันธง ....เฮ้อ.....เอย