3 พฤศจิกายน 2554 01:35 น.
ตาไร้แวว
น้ำท่วมกรุง ผักบุ้งโหรงเหรง
น้ำ น้ำ น้ำ โอ้ว!!น้ำ ลามเลียบทุ่ง
เลาะถึงมุ้ง พุ่งข้ามรั้ว ครัวลอยฟ่อง
อุตส่าห์ขุด ถมคัน ทำคูคลอง
ไว้รับรอง คุณน้องน้ำ ตามดูแล
หนอย!!แม่คุณ แสนดื้อ ถือทิฐิ
ทำสติแตกกระจาย หลายกระแส
เป็นน้ำท่า น้ำทุ่ง ยุ่งจังแก
ที่แน่แน่ เป็นน้ำเน่า เท้าพุพอง
เครียด เครียด เครียด โอ๊ย !!เครียดว๊อย คอยน้ำลด
เมื่อไหร่หมด หยดสุดท้าย หายสยอง
เบื่อย้ายหนี เบื่ออพยพ หลบน้ำนอง
เบื่อย้ายของ เบื่อต้องรอ ขอข้าวปลา
ต้องหนีน้ำ หนีปลิงงู หนู ตะเข้
หนีตัวเห้ หนีไฟรั่ว กลัวนักหนา
กลัวจะตาย ศพไม่สวย น่าระอา
กั้นน้ำตา ปลื้มน้ำใจ ไหลประดัง
ก่อนเราเป็น ผู้ใจดีที่บริจาค
พอน้ำหลากประสบภัยไร้ความหวัง
กลายเป็นผู้อพยพบ้านเรือนพัง
เงี่ยหูฟังข่าว น้ำลด หมดเคราะห์กรรม
ลุ้นข่าวล่า กรองข่าวลวง ล้วงข่าวเร่ง
ผู้ว่าฯเก่ง นายกฯ ยอด ศปภ ย่ำ
ท่านแถลง ปลอบใจ ใช้ถ้อยคำ
นายกฯย้ำ เอาอยู่ เปิดคู(ปิด)คลอง
เขตไหนปลอด เขตไหนปริ่ม เขตไหนปลง
น้ำยังคง รุกคืบ(ศอก)วา น่าสยอง
ห้าสิบเขต ร้อยถนน พันคูคลอง
ท่วมเจิ่งนองทุกที่ ที่ ฟันธง ....เฮ้อ.....เอย
14 สิงหาคม 2554 11:37 น.
ตาไร้แวว
คนไม่มีวาสนา
(................................................... )
แอบชำเลืองค้อนคนบนฟากฟ้า
เป็นท่านหรือขีดลิขิตโชคชะตา
แล้วสาปส่งฉันมาให้เดียวดาย
คิ้ว หู ตา แขน ขา ยังมีคู่
แต่ฉันอยู่ลำพังช่างใจหาย
หนมครก ข้าวต้มมัด(ยัง)มี คู่เคียงกาย
ฉันเดียดายไร้วาสนาหาคู่เคียง
ท่านรู้ไหมเหนื่อยแค่ไหนใช้ชีวิต
จะถูกผิดไม่มีคนร่วมถกเถียง
กาพย์โคลงกลอนไร้คนร่วมร้อยเรียง
มีแค่เพียง เตียงว่างกว้างเหลือเกิน
10 สิงหาคม 2554 00:11 น.
ตาไร้แวว
ไม่มีหน้าร้องขอให้ยกโทษ
ไม่มีหน้าให้เลิกโกรธเกลียดเดียจฉันท์
ไม่มีหน้าร้องร่ำพร่ำรำพัน
(คง)ไม่มีวันย้อนเวลามาไมตรี
ไม่กล้าแม้ทวงถามความถึงความหลัง
ไม่กล้าหวังว่าจะกลับมาเผาผี
ไม่กล้าคุกเข่าขอให้คืนดี
ไม่กล้าตีเสมอหน้ามาอ้อนวอน
สายเกินไป สายเกินกว่า มาเริ่มต้น
เหตุวกวน ผลวุ่นวาย เกินถ่ายถอน
ผิดครั้งนี้ เกินฏีกา เกินอุทรณ์
เกินผัดผ่อน ทัณษ์ โทษ โจกท์ จำเลย
เป็นกงกรรม เป็นกงเกวียนเวียนบรรจบ
ไม่หนีหลบ เวรกรรม ธรรมเฉลย
เป็นวิบาก อกุศล ผลชดเชย
จะนิ่งเฉย รับสภาพ แต่โดยดี
(ฉันวันนี้) ...ไร้ค่า ตาไร้แวว ไร้แก่นสาร
ไร้วิญญาณ ไร้รัก ไร้ศักดิ์ศรี
ไร้ยศ ไร้ฐานะ ไร้บารมี
ไร้เพื่อน ไร้ที่...รัก พักพิงใจ
หน้าส่วนตัว
1709
