20 เมษายน 2546 18:48 น.
ตาวาว
โดยปกติฉันเป็นคนชอบเขียนไดอารี่อยู่แล้ว
แต่จะบันทึกเฉพาะเรื่องที่ฉันมีความประทับใจไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
เพราะความสุขจะเกิดขึ้นนานๆครั้งและจากไปเร็วมาก
จนต้องบันทึกไว้เพื่อเตือนความทรงจำ
สำหรับสาวโสด วัยกลางคน มีหน้าที่การงาน
และกิจวัตรประจำวันให้ทำมากมาย
ถึงจะไม่เคยรู้สึกเหงา หรือ ซึมเศร้าแบบคนวัยเดียวกัน
เพราะมีเพื่อนแวดล้อมที่สถานะใกล้เคียงกัน ( โสด หรือเตรียมโสดอีกครั้ง ) แต่ก็มีบางครั้งที่คิดว่า น่าจะมีใครสักคน
จนรู้สึกรำคาญตัวเองที่มีเพื่อนมากเกินไป
ชายหนุ่มกี่คนที่ผ่านมาในชีวิต จะกลายเป็นเพื่อนจนมากเกินความจำเป็น
วันหนึ่งในหลายครั้งที่ผ่านมา
จะมีเขาคนหนึ่งผ่านมาให้รู้สึกชุ่มชื่นใจ
แต่ก็เหมือนสายลมที่พัดมาต้องกายให้หนาวยะเยือก แล้วผ่านเลยไป
เพียงเพราะคำว่า ไม่ใช่ จนบางครั้งใครๆจะตั้งข้อสังเกตว่าเลือกมากเกินไป
แต่ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริง
และวันนั้นๆเอง ที่ฉันจะเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ
กับชายคนหนึ่งริมหาดทรายยามดึกท่ามกลางแสงดาวในคืนเดือนมืด หรือ
ชายคนหนึ่งกับผืนน้ำกว้างไกลสุดสายตา ท้องทะเลสีคราม หรือ
ชายคนหนึ่งใต้ท้องทะเลที่เต็มไปด้วยปะการังอ่อนสีสันสวยงาม หรือ
ชายคนหนึ่งที่คอยเฝ้าเพียรถามถึงทุกข์สุข ห่วงใยแม้ยามอยู่ห่างไกล
คำถามที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง คือ
เมื่อไรจะถึงเวลาที่จะฝากชีวิตไว้กับใครสักคน
ณ วันนี้.
ความทรงจำย้ำเตือนความสุขที่มาเยือนด้วยเวลาน้อยนิด
ด้วยความหวังว่า วันใดที่มีใครคนหนึ่งจริงๆ
จะเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต
16 เมษายน 2546 01:27 น.
ตาวาว
ถ้าฉันบอกว่ารักของฉัน " เพิ่งเริ่มต้น "
ทั้งๆที่ทุกอย่างมันล่วงเลยจนไม่ต้องค้นหา
คุณคงจะบอกว่ามัน " จบแล้ว "
ต่างยืนคนละจุด......มองคนละมุมกัน
ความเอื้ออาทร โหยหา จึงต่างกัน
ฉันคงรอคอยอย่างไม่รู้สิ้นสุด
คอยฟังเสียง.....คอยความห่วงใย
อย่างเช่นที่เคยได้รับมาก่อน
แต่คุณคงไม่รู้ถึงการรอคอย
เพราะทุกอย่างมันจบลงแล้ว
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคุณ
แต่ฉันมองอย่างไม่เข้าใจ.......ฟังอย่างไม่ได้ยิน
เมื่อไรเราจะเริมต้น และ จบ พร้อมกัน
คุณอย่าก้าวล่วงหน้าไปก่อน.....รอฉัน
ฉันพร้อมที่จะฟัง.....พร้อมรับความเปลี่ยนแปลง
ขอแต่เพียงให้บอกฉัน
อย่าปล่อยให้รอกับความคิดที่ว่า " เพิ่งเริ่มต้น " อีกเลย
หน้าส่วนตัว
656
