คนไกล

ตานูน

ในฐานะคนไกลหัวใจห่วง   
อยากถามทวง คำรัก สักครั้งหนึ่ง
เป็นก้อนเนื้อเท่ากำมือแต่ดื้อดึง   
ครวญคิดถึงเพียงเธอเสมอมา

หลายเดือนแล้วที่เหินห่างอยู่ต่างถิ่น   
เธออยู่กินอย่างไรอิ่มไหมหนา
ยามเจ็บไข้ได้ป่วยช่วยทานยา   
งานหนักก็ไม่ว่าอย่าลืมพัก

ฝนฟ้าตกหรือเปล่าหนาวหรือร้อน   
หนักก็ผ่อนทุกปัญหาอย่าโหมหัก
หนุ่มอื่นมารุมล้อมกล่อมคำรัก   
อย่าเอื้อตักแก่ใครใช้หนุนนอน

คนนี้คิดถึงเธอเฝ้าเพ้อพร่ำ   
สมองจำภาพแห่งฝันวันเก่าก่อน
จึงเรียงร้อยรักรสเป็นบทกลอน   
มาเอื้อนอ้อนอึงอลจงสนใจ

ถ้ารักยังร้อยรึงคิดถึงบ้าง   
เถอะ! ยามว่างตอบเตือนตามเงื่อนไข
คำถามแห่งความห่วงจากทรวงใน   
ยังอยากได้คำตอบมาปลอบโยน

หากไม่มีแม้เพียงเสียงตอบกลับ   
ใจคงดับความรักคงหักโค่น
ความหวังที่เคยฉายประกายโชน  
 ต้องเอียงโอนชอกช้ำเกินทำใจ