15 มีนาคม 2550 15:06 น.
ตาทึบ
ระลองนาบอาบโศก
หมุนโลกซีกอับมาผิวผ่าน
ร่วมเหงาร่วมหลับอยู่นับนาน
จนหนาวธารที่ปริ่มริมราวตา
ดั่งดอกหญ้าคราร่ายสายลมโหม
หนาวประโคมโถมใส่จนใจล้า
ดอกสีหม่นแนบเนาดินสิ้นราคา
สิ้นคุณค่าลาภพซบราวทาง
คราที่โลกหมุนมุมอับให้ลับหาย
เหลือแต่กายรวยรินริมทางร้าง
เศษสายฝันฝืนพลิ้วริ้วรางราง
แสงจางจางลำสุดท้ายเริ่มร่ายโชว์
แด่ยายเพิ้ง จากตาทึบ
15 มีนาคม 2550 09:53 น.
ตาทึบ
แค่กลุ่มคำนำมาเรียงเพียงคลายเหงา
ให้หลงเฝ้าเคล้าฝันแด่วันหวาน
แค่น้ำค้างพร่างซบใช่ชั่วกาล
ให้ใจซ่านก่อนเฉาซบเนาดิน
แค่บุษบงหลงทางกลางภาพฝัน
ให้เจ้านั้นหลงกายสายถวิล
เมื่อเจ้านางฟื้นตื่นเกลียดพื้นดิน
ชีวิตและความฝันเจ้าจะสิ้น.....จรกา
หน้าส่วนตัว
791
