16 มีนาคม 2547 16:48 น.
ตัวกวน
...เอายังไงดี..
ความรักของเราตอนนี้ที่ห่างเหิน
เพิ่งรู้ว่าสายไปเล้วที่จะร่วมก้าวเดิน
และมันก็น้อยเหลือเกินกับความห่วงใย
...เอาเป็นว่าจากกันด้วยดี..
ถึงความรู้สึกที่เคยมีจะห่างเหหหิน
ดีใจว่าครั้งหนึ่งเคยร่วมเดิน
บอกเลยว่าคุ้มเหลือเกินที่เคยรักนาย
16 มีนาคม 2547 16:42 น.
ตัวกวน
..คิดถึงนายนะ..
เมื่อเราต้องห่างไกลกันอย่างนี้
น้อยใจนะว่านาย ไม่คิดถึงเราเลยคนดี
เสียเวลามากหรือคนดีที่จะคิดถึงกัน
..ขอแค่วันละครั้ง..
ที่นั้นยังไม่ลืมฉัน
ช่วยสัญญาณมาบ้างว่านายคิดถึงกัน
ไม่ใช่ว่า ห่างไปอย่างนั้นแล้วเงียบไปเลย
..คนทางนี้ยังคิดถึง..
ขอแค่ครั้งหนึ่งนายไม่เมินเฉย
ขอแค่sms แสดงความไม่ละเลย
ฉันก็ตอบกลับทันทีเลย ว่ารักนาย
16 มีนาคม 2547 16:24 น.
ตัวกวน
...เคยได้ยินไหม..
เสียงใจที่พร่ำเพ้อ
เสียงใจฉันที่ตะโกนว่ารักเธอ
เสียงที่ดังเสมอ แต่ไม่กล้าพูดไป
..กลัวที่จะรับความจริง..
กลัวว่าเธอได้ยินแล้ว หนีหน้าไปไกล
กลัวว่าเธอจะทำเหมือนรู้จัก ไม่เคยรู้ใจ
นั่นแหละความเจ็บปวดเพราะฉันอยู่ใกล้ เลยสับสนเอง
16 มีนาคม 2547 16:24 น.
ตัวกวน
...เคยได้ยินไหม..
เสียงใจที่พร่ำเพ้อ
เสียงใจฉันที่ตะโกนว่ารักเธอ
เสียงที่ดังเสมอ แต่ไม่กล้าพูดไป
..กลัวที่จะรับความจริง..
กลัวว่าเธอได้ยินแล้ว หนีหน้าไปไกล
กลัวว่าเธอจะทำเหมือนรู้จัก ไม่เคยรู้ใจ
นั่นแหละความเจ็บปวดเพราะฉันอยู่ใกล้ เลยสับสนเอง
16 มีนาคม 2547 15:25 น.
ตัวกวน
..กาลครั้งหนึ่งของความรัก..
ที่มีเธอ มีฉัน เคียงชิดใกล้
เรารักกัน มั่นคง จริงใจ
สัญญาว่า รักต่อไป รักกันนานนาน
..กาลครั้งต่อมา...
เมื่อกาลเวลาเดินพ้นผ่าน
ความรักที่เคยมีค่อยๆเจือจาง
แล้วความรัก คำหวาน ก็ถึงกาลจะจบลง
..กาลครั้งสุดท้าย..
ความรักที่เคยมี คงขื่นขม
คำหวานที่เคยมีคงจะช้ำตรม
เมื่อสิ่งหลง เหลือไว้คือน้ำตา
หน้าส่วนตัว
750
