22 พฤษภาคม 2552 23:59 น.
ตันหยงเหนือ
ฟ้าหลังฝนสดสวยด้วยสีรุ้ง
จิ้งหรีดวุ่นเริ่งร่าท่ามกลางฝน
ต้นหญ้าดอกน้อยระเริงลม
เกสรปลิวพริ้วปนกับสายลม
ช่างสุขสมชีวิตที่ยาวไกล
ความสดชื่นที่มากับหน้าฝน
ทำให้จิตใจคนเริ่มหวั่นไหว
จากความเศร้า กลับกลายเป็นสุขไป
เป็นเพระทุกข์ได้มลายไปกับฝน
เริ่มเดินก้าวต่อไปหลังจากนี้
สิ่งสดสวยและงดงามยังมีอีกมากหลาย
ชีวิตฟ้าหลังฝนนั้นต้องเปลี่ยนแปลงไป
จะมาหยุดเวลาไว้ทำไมให้เปล่าเอย
20 พฤษภาคม 2552 17:49 น.
ตันหยงเหนือ
คิดถึงเธอจึงกดเบอร์โทรไปหา
เป็นห้วงเวลาที่เศร้าและเหงาหงอย
ความรักเจ้าลอยไปห่งหนไหน
ใยเจ้าจากไปโดยไม่บอกลา
อยากถามว่าที่เจ้าไปเป็นไรบ้าง
มีเพื่อนข้างแนบชิดมากมายมั้ย
รู้สึกถึงความอบอุ่นจากข้างใน
จึงทำให้เจ้าลืมถึงถิ่นเก่าที่พักใจ
หรือว่าเจ้าแค่อยากแวะเวียนเที่ยว
หรือว่าเจ้าแค่อยากเห็นโลกใบใหม่
หรือว่าเจ้าแค่อยากไปตามแต่ใจ
หรือว่าใครมาชวนเจ้าให้ไปชม
แต่อย่างไรฉันก็ยังรอคอยเจ้า
นับวันเฝ้าถึงความสุขที่เปี่ยมล้น
ความสนุกอบอุ่นเหมือนเคยมา
มาเถิดกลับมาหนา.....ดวงใจเรา
17 พฤษภาคม 2552 21:16 น.
ตันหยงเหนือ
ขอขอบคุณกำลังใจจากทุกท่าน
ที่คอยช่วยเสริมสร้างสานแห่งฝัน
ทีละก้าวต่อก้าวประคองกัน
อีกไม่ช้าก็จะถึงปลายฝันเอง
16 พฤษภาคม 2552 20:22 น.
ตันหยงเหนือ
นั่งมองสายฝนโปรยปรายจากฟากฟ้า
หวลคิดว่าที่นี่หรือคือเมืองใหญ่
นั้นเป็นเพราะได้ยินเสียงจิ้งหรีดและเรไร
อืกทั้งหนึ่งเสียงใซร้คืออิ่งอ่าง
ทุกวันฉันนั่งมองจ้องแต่รถ
คิดไม่ตกทำไมมีมากมายไฉนนี่
หลายขนาดหลายยี่ห้อคละทุกสี
ทำอย่างไรดีอยากจะรู้พวกเขาไปไหนกัน
ฉันนั่งอยู่ชั้นสูงสุดของตึกนี้
มองไปไกลสุดทุกทีมีไฟสวย
เหมือนเชิญชวนให้ฉันลงไปหา
ความสนุก สุขสันต์อยู่ที่นั้นนา
อย่ามัวเสียเวลานั่งคนเดียว
แสงไฟนั้นเหมือนจะบอกฉันอย่างนี้
ณ ที่นั้นมีผู้คนที่มากมายให้ค้นหา
อย่างมานั่งจับเฉ่าเสียเวลา
ออกไปหาความสุขสนุกกัน
แต่ทำไมฉันกลับไม่แยแส
รู้สึกแค่หากไปไม่ใช่ฉัน
แค่นึกฉงนว่าทำไมเมืองใหญ่นั้น
มีเสียงสัตว์เหมือนอย่างบ้านฉันที่จากมา
ครั้นเมือไหร่สายฝนมาเยียมเยียน
ฉันจึงเพียนค้นหาถึงความหมาย
สายฝนโปรยจากฟากฟ้า มาทำไม
หรือเพียงเพือให้คนคิดถึงบ้านที่จากมา
หรือเพียงเพื่อเตือนสติเท่านั้นหนา
ว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใด
13 พฤษภาคม 2552 21:54 น.
ตันหยงเหนือ
ตันหยงเหนือ จากเหนือสุดประเทศไทย
ขอฝากตัวฝากใจกับเพือน เพือน
เมื่อความเหงา สุข เศร้า เข้ามาเยือน
บทกลอนเพือนช่วยเตือนความทรงจำ
ฉันชื่นชอบอ่านกลอนเป็นหนักหนา
เมื่อเวลายามเหงาเขาเป็นเพื่อน
กลอนบางบทกระทบใจจนกระเทือน
กลายเป็นเรื่องจนฉันเสียน้ำตา
ตันหยงเหนือขอลาก่อนวันนี้
หากมีดีจะกลับเข้ามาใหม่
ยินดีรู้จักเพื่อนจากแดนไกล
ร่วมสร้างไยสัมพันธ์จากบทกลอน
หน้าส่วนตัว
1080
