ตะแหง่ว

23 มกราคม 2547 13:49 น.

ไม่เป็นไร แม้ใจจะต้องทุกข์ทน ..หากทำให้ใครสักคนที่เรารักได้เป็นสุขใจ...
แม้เรา...ต่างกันมากมาย..ฉันควรตัดใจไปให้ใกลจากเธอคนดี
     โลกใบนี้ใช่มีแค่เราสองคน...ยังมีร้อยพันเหตุผล ให้ผ่านพ้นในวันพรุ่งนี้..
     ขอเพียงให้เธอโชคดี .. ส่วนฉันคนนี้ จะเฝ้าคอยยินดีเรื่อยไป..
จากนี้...ชีวิตฉันคงว่างเปล่า..ต้องอยู่กับเงา กอดความเดียวดาย..
แต่อย่างน้อย..เมื่อถึงลมหายใจสุดท้าย....
ฉันคงเห็นดาวสดใส....บนฟากฟ้า...ที่งดงาม....

(หวังแค่เพียง..เมื่อถึงลมหายใจสุดท้าย....แล้วเธอก็คงเข้าใจ..ว่าใครรักเธอ..)