6 มิถุนายน 2548 21:34 น.
ตะแหง่ว
ย้อนคืนวันกลับไปในวัยเด็ก
ตัวเล็กๆสดใสไร้เดียงสา
กินนอนเล่นเป็นไม่เกี่ยงเรื่องเวลา
หาสาระไม่ค่อยได้ไปวันๆ
ในวัยเด็กเคยคิดนะถ้าเติบใหญ่
อยากจะเป็นอะไรๆอย่างใจฝัน
อยากเป็นครู ผู้พิพากษา พยาบาล
เป็นเจ้าของธนาคาร ร้านไอติม
อยากเป็นโน่นเป็นนี่อย่างที่คิด
วาดภาพจินตนาการพลันยิ้มกริ่ม
สวยฉลาดมั่นใจในภาพพิมพ์
คิดพลางยิ้มเมื่อไหร่น๊า..จะโตวัย
ถึงวันนี้ก็หลายปีที่ผ่านพ้น
เติบโตจนเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
21ขวบแล้วหรือนั่น..ประหลาดใจ
ความฝันเราอีกไม่ไกลไหงเร็วจัง
แต่น่าแปลกใจเป็นอื่นไม่ตื่นเต้น
ด้วยไม่เห็นอยากไปถึงซึ่งที่หวัง
หากขอได้ตอนนี้นะขอพลัง
อยากเป็นเด็กอีกครั้งอย่างวันวาน...
3 มิถุนายน 2548 08:53 น.
ตะแหง่ว
ไม่รู้ใจเธอสักนิด
ว่าคิดกับฉันยังไงกันแน่..
ที่ผ่านมาก็ดูเหมือนแคร์
หรือว่าฉันเป็นเพียงแค่..คนใกล้ใจ
ทุกวันแค่มาดูหน้า
มาทำให้ใจวุ่นว้าหวั่นไหว
กุหลาบช่อใหญ่ในวันวาเลนไทน์
ก็คงไม่มีความหมาย..ที่เธอให้ฉันมา..
แมสเสจหวานๆทุกคืนก่อนนอน
ก็แค่กิจวัตรที่ต้องทำก่อนจะหลับใช่มั้ยล่ะ..
ที่ช่วยทำการบ้าน ช่วยทำงานที่ได้รับมา
ก็แค่เธอว่างน่ะ..เวลาจึงเหลือทุกวัน
และไอ้ที่เข้ามาคุยด้วยบ่อยๆ
ก็คงเพราะเห็นว่าไม่มีใครคอยเทคแคร์ฉัน
เป็นความจริงใช่มั้ยล่ะ?..ที่กล่าวมาทั้งหมดนั่น
เธอเห็นฉันเป็นเพียงเพื่อนกัน..
..หรือมากกว่านั้นก็แค่คนใกล้ใจ..
หน้าส่วนตัว
2699
