22 มิถุนายน 2547 16:16 น.

จากใจ..ใครคนหนึ่ง

ตะแหง่ว

     ความรู้สึกดีๆที่เธอให้
     กลั่นออกมาจากใจใช่หรือปล่าว
     หรือว่าแค่พูดเล่นเป็นเรื่องราว
     ให้ฉันเดาใช่ไหมอย่างไรกัน

      ก็รู้อยู่เรานั้นคบฉันเพื่อน
      คอยเตือนตัวเอาไว้อย่าไปฝัน
      เรานั้นเป็นได้เพียงแค่เพื่อนกัน
      แต่ใจมันไม่ยอมรับกลับชอบเธอ..

      เธอรู้สึกอย่างไรนั่นบอกฉันนิด
      ไม่ได้คิดอะไรมากไปเหรอ
      ถ้าอย่างนั้นฉันอยากฝากบอกเธอ
      อย่าเผลอห่วงฉันนัก...จะหักใจ..				
22 มิถุนายน 2547 16:15 น.

จากใจ..ใครคนหนึ่ง

ตะแหง่ว

     ความรู้สึกดีๆที่เธอให้
     กลั่นออกมาจากใจใช่หรือปล่าว
     หรือว่าแค่พูดเล่นเป็นเรื่องราว
     ให้ฉันเดาใช่ไหมอย่างไรกัน

      ก็รู้อยู่เรานั้นคบฉันเพื่อน
      คอยเตือนตัวเอาไว้อย่าไปฝัน
      เรานั้นเป็นได้เพียงแค่เพื่อนกัน
      แต่ใจมันไม่ยอมรับกลับชอบเธอ..

      เธอรู้สึกอย่างไรนั่นบอกฉันนิด
      ไม่ได้คิดอะไรมากไปเหรอ
      ถ้าอย่างนั้นฉันอยากฝากบอกเธอ
      อย่าเผลอห่วงฉันนัก...จะหักใจ..				
19 มิถุนายน 2547 11:21 น.

อยากโทรไปแต่ไม่กล้า...

ตะแหง่ว

     หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
     อยากโทรไปหาถามว่าสบายดีไหม
     ตื่นรึยังจ๊ะกับอากาศยามเช้าที่น่าสบาย
     หรือเมื่อคืนนี้นอนดึกไปถึงได้ตื่นสายเอา

     ส่วนฉันก็ไม่อยากลุกเท่าไหร่
     แต่อยู่คนเดียวไม่รู้ทำไมมันรู้สึกเหงาๆ
     อยากมีเพื่อนคุยใครก็ได้ที่เข้าใจเรา
     เอ...ฉันรบกวนเธอรึปล่าว..
     ......งั้นวันหลังเราค่อยคุยกันอีกที

     คำถามคำตอบก็เตรียมไว้หมดแล้ว
     แค่กดปุ่มโทรออกตื๊ดเดียวก็คุยกับเธอได้ล่ะทีนี้
     แต่ใจไม่กล้า..ไม่รู้ว่าทำไมไม่ยอมกดซักที
     เฮ้อ!.....ต้องวางโทรศัพท์อีกแล้วหรือนี่...
     ..... แล้วรอคอยว่าเมื่อไหร่เธอคนดีจะโทรมา..				
12 มิถุนายน 2547 15:07 น.

หนามรัก..

ตะแหง่ว

     คงไม่เจ็บมากมายเท่าไรหรอก
     แค่หนามยอกชอกช้ำใจที่ไหนเล่า
     เขี่ยหนามออกก็หายคลายทุเลา
     บีบเบาๆที่แผลและทายา

     หนามตำเนื้อไม่เท่าไรไม่เจ็บนัก
     แต่หนามรักตำใจใยหนักหนา
     เจ็บช้ำแทบขาดใจวายชีวา
     สะกดกลั้นน้ำตาไว้อย่าไหลริน

     ถึงแม้ดึงหนามที่ว่าออกมาได้
     แต่แผลใจใช่จะหายสนิท
     ปวดตุบๆใจป่วยรวยระริน
     เผลอสะกิดครั้งใดใจแทบพัง

     ไม่เอาแล้วใจเข็ดเล่นกับรัก
     กลัวถ้าหากพลั้งไปใจผิดหวัง
     รู้ว่ารักนั้นไซร้ไม่จีรัง
     ไม่อยากนั่งเสียน้ำตาคราอกตรม...				
5 มิถุนายน 2547 14:05 น.

ไม่แคร์...

ตะแหง่ว

     เธอคงรู้ตัวเองว่าเปลี่ยนไป
     กลับมาครั้งนี้เธฮถึงได้พยายามหลบหน้าฉัน
     ถ้าเผอิญเจอทีไรก็ไม่เห็นจะทักกัน
     แค่ฝืนยิ้มให้เท่านั้นแล้วก็มองผ่านเลยไป

     ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่
     กับการที่ได้ยินว่าเธอมีใครคนใหม่
     ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเอ่ยถามอะไร
     เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจในเรื่องระหว่างเรา
     
     เธอเองก็ไม่คิดปฏิเสธ
     ไม่เห็นพูดว่าเป็นอย่างเขาว่ารึปล่าว
     ฉันไม่แคร์หรอกว่าวันพรุ่งนี้..มะรืนนี้...จะไม่มีเรา
     ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเศร้า...ถ้าเธออยากไปอยู่กับเขาก็เชิญ.. 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตะแหง่ว