28 กันยายน 2548 12:50 น.
ตะแหง่ว
คิดถึงจริงๆนะ
เมื่อไหร่ล่ะจะกลับมาตรงนี้
บรรยากาศเดิมๆ เสียงหัวเราะ..พูดคุยทุกนาที..
อยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆวัน
รีบๆกลับมานะ..
อย่ากังวลว่าจะเอาอะไรมาฝากฉัน
ขอแค่เธอกลับมา..พร้อมกับหัวใจดวงเดิม..ดวงนั้น
กับความคิดถึงที่หอบมาให้กัน..เหมือนอย่างที่ฉัน..คิดถึงเธอ..
6 มิถุนายน 2548 21:34 น.
ตะแหง่ว
ย้อนคืนวันกลับไปในวัยเด็ก
ตัวเล็กๆสดใสไร้เดียงสา
กินนอนเล่นเป็นไม่เกี่ยงเรื่องเวลา
หาสาระไม่ค่อยได้ไปวันๆ
ในวัยเด็กเคยคิดนะถ้าเติบใหญ่
อยากจะเป็นอะไรๆอย่างใจฝัน
อยากเป็นครู ผู้พิพากษา พยาบาล
เป็นเจ้าของธนาคาร ร้านไอติม
อยากเป็นโน่นเป็นนี่อย่างที่คิด
วาดภาพจินตนาการพลันยิ้มกริ่ม
สวยฉลาดมั่นใจในภาพพิมพ์
คิดพลางยิ้มเมื่อไหร่น๊า..จะโตวัย
ถึงวันนี้ก็หลายปีที่ผ่านพ้น
เติบโตจนเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
21ขวบแล้วหรือนั่น..ประหลาดใจ
ความฝันเราอีกไม่ไกลไหงเร็วจัง
แต่น่าแปลกใจเป็นอื่นไม่ตื่นเต้น
ด้วยไม่เห็นอยากไปถึงซึ่งที่หวัง
หากขอได้ตอนนี้นะขอพลัง
อยากเป็นเด็กอีกครั้งอย่างวันวาน...
3 มิถุนายน 2548 08:53 น.
ตะแหง่ว
ไม่รู้ใจเธอสักนิด
ว่าคิดกับฉันยังไงกันแน่..
ที่ผ่านมาก็ดูเหมือนแคร์
หรือว่าฉันเป็นเพียงแค่..คนใกล้ใจ
ทุกวันแค่มาดูหน้า
มาทำให้ใจวุ่นว้าหวั่นไหว
กุหลาบช่อใหญ่ในวันวาเลนไทน์
ก็คงไม่มีความหมาย..ที่เธอให้ฉันมา..
แมสเสจหวานๆทุกคืนก่อนนอน
ก็แค่กิจวัตรที่ต้องทำก่อนจะหลับใช่มั้ยล่ะ..
ที่ช่วยทำการบ้าน ช่วยทำงานที่ได้รับมา
ก็แค่เธอว่างน่ะ..เวลาจึงเหลือทุกวัน
และไอ้ที่เข้ามาคุยด้วยบ่อยๆ
ก็คงเพราะเห็นว่าไม่มีใครคอยเทคแคร์ฉัน
เป็นความจริงใช่มั้ยล่ะ?..ที่กล่าวมาทั้งหมดนั่น
เธอเห็นฉันเป็นเพียงเพื่อนกัน..
..หรือมากกว่านั้นก็แค่คนใกล้ใจ..
5 มีนาคม 2548 17:54 น.
ตะแหง่ว
In the passing days
I know, for you..
I just someone passing by
Althrough I regret, I m ok
And thanks for everything
with your kind
In the passing days
Sometime, there are impressing memory
That make me smile
when I remember
But I Know in your mind
You ve never think about it at all
In the passing days
I will keep them in my mind
And in my diary..
still keep our story
I wishing that..
You will not forget me
cause I will remember you
เวลากำลังจะผ่านไป...
ฉันรู้..ว่าสำหรับเธอแล้ว
ฉันก็เป็นได้เพียงแค่คนที่กำลังจะผ่านไปเท่านั้น
แม้ว่าฉันจะเสียใจ..แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก
และก็ขอบคุณสำหรับทุกๆสิ่งที่เธอเคยมอบให้
เวลากำลังจะผ่านไป...
บางครั้ง..มันก็เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจ
ซึ่งทำให้ฉันยิ้มได้ทุกครั้ง
ในเวลาที่นึกถึง
แต่ฉันรู้ว่าในความรู้สึกของเธอนั้น..
เธอไม่เคยคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเลย
เวลากำลังจะผ่านไป...
ฉันจะเก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในใจ
ในไดอารี่ของฉัน
ก็ยังคงมีเรื่องราวของเราอยู่ในนั้น
ฉันยังแอบหวังว่า..
เธอคงจะไม่ลืมฉัน
เพราะฉันอยากจำเธอ...
12 มกราคม 2548 12:23 น.
ตะแหง่ว
นี่เราเป็นอะไรไปนะ
ทำไมใจถึงได้วุ่นว้าอย่างนี้
ไม่เห็นหน้าเขาหนึ่งวัน..แต่มันนานยังกับหนึ่งปี..
ทั้งๆที่ที่อยู่ใกล้แค่นี้...แต่ไม่กล้าที่จะไปเจอ
อยากคุย..อยากทัก..อยากอยู่ใกล้
แต่กลัวเขารู้ความในใจตอนที่เผลอ..
เพราะไม่รู้จริงๆ..ว่าเขาคิดกับเรายังไงนะเออ
ก็กลัวเก้อ..กลัวเพ้อไปเองลำพัง..
ทั้งๆที่ชอบมากเลยนะ
เวลาสบตา..ก็เหมือนว่าเขามีใจทุกครั้ง..
แต่ไม่กล้าคิดต่อ..เพราะความจริงที่ยังไม่เคยรับฟัง
อยากให้เขาบอกความในใจสักครั้ง...
...เราจะได้เลิกมานั่งวุ่นวายใจซะที
หน้าส่วนตัว
1854
