24 สิงหาคม 2553 11:24 น.
ตะแหง่ว
อยู่ไกลกันอย่างนี้
ไม่รู้จะได้เจอเธออีกที่เมื่อไหร่
อยู่ตรงนี้...เหงา...สุดขั้วหัวใจ
เธอล่ะจะเหงาบ้างไหม..เมื่อไม่ได้อยู่ใกล้กัน
ดูแลตัวเองให้ดีนะ..ที่รัก..
อย่าเอาใจไปให้ใครรู้จัก..เพราะมันจะทำให้ความรักของเราไหวหวั่น
ห่างกายไม่เป็นไร..ขอเพียงใจเราผูกพัน
เป็นกำลังใจให้กัน..พร้อมสู้อุปสรรคนับพันที่อาจเข้ามาทดสอบเรา
6 มิถุนายน 2552 14:51 น.
ตะแหง่ว
ก็แค่วันธรรมดา...อีกวันหนึ่ง
ไม่เคยมีความหมายซึ้ง..กว่าวันไหน
แต่ละปีมีพ่อแม่แคร์ห่วงใย
มีเพื่อนรักที่รู้ใจ..อยู่ใกล้กัน
เพิ่งรู้สึก..มาปีนี้..ว่าพิเศษ
มี 'เธอ' เป็น..คนทำให้ใจไหวหวั่น
คิดไว้นะว่าแต่แรก..ที่คบกัน
วันเกิดฉัน..มีเธอใกล้..ใจ(คง)สุขจัง
ไปกินข้าว...ไปตกปลา..หรือพาเที่ยว
มีเธอเกี่ยวก้อยเดินไปที่ใจหวัง
คุยหัวเราะ...หยอกล้อเล่น..เป็นสุขจัง
ถ้าใช่ดังที่คิดฝัน...ถ้ามันจริง
แต่วันเกิดปีนี้กลับว่างเปล่า...
มีแต่เหงากับเศร้าที่เข้าสิง
ไม่มีเธออยู่ใกล้ให้แอบอิง
ไม่มีจริงๆ..แม้เสียงกริ่งจากข้อความ
เธอจะรู้มั้ยนั่น...ฉันคิดมาก...
เธอยังรักกันอยู่มั้ย..ใจอยากถาม
อยากเป็น 'งาน' ที่เธอรักทุกโมงยาม
'งาน' ที่กำสิ่งนั้นไว้ 'ใจ' ของเธอ
กลับมาเยี่ยมพี่ๆที่บ้านกลอนไทยค่ะ...อิอิ..
ตะแหง่ว 25 ขวบแล้ว...อวยพรตะแหง่วให้หายเศร้าหน่อยนะคะ
11 กันยายน 2549 12:58 น.
ตะแหง่ว
จากวันนั้น..ผันผ่าน..จนวันนี้
จากวันที่เคยรู้จัก..เคยรักเขา
ความผูกพันคำสัญญาว่ารักเรา
จะไม่เก่าไม่ลาร้าง...แม้จากไกล
พอเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย
จากที่เคยเอ่ยคำรัก..กลับผลักไส
บอกว่าเราคงไปไม่ได้ไกล
หยุดความรักเอาไว้..อย่าใกล้กัน
ความรู้สึกตอนนั้น..มันแสนเจ็บ
ใจหนาวเหน็บช้ำรักตื่นจากฝัน
หวังแค่เพียงเวลารักษามัน
ให้หายหวั่น..บาดแผลรักจักบางเบา
มาวันนี้..ใจที่มีที่เคยช้ำ
เคยถลำไปกับรักจากคำเขา
ความรู้สึกเจ็บช้ำ..เริ่มบางเบา
ไม่มีเขาก็อยู่ได้..ไม่เห็นแคร์
รักตัวเองดีกว่า...ไม่กลัวเจ็บ
ไม่ต้องเย็บรอยช้ำรักจากบาดแผล
ไม่ต้องห่วงว่ามีใครให้ดูแล
จะขอแคร์..แค่ตัวเรา..เท่านั้นพอ
23 กุมภาพันธ์ 2549 15:19 น.
ตะแหง่ว
กลัวความห่างไกล
จะทำให้ใจของเราห่างเหิน
ยอมรับว่ารักเธอมากเหลือเกิน
อยากให้เราเดินด้วยกันอย่างนี้ทุกวัน
สัญญากับฉันได้มั้ย..
ว่าความห่างไกล..จะไม่ทำให้เธอไหวหวั่น
ฉันจะรอ..อย่างที่เธอเคยขอในวันวาน
และเมื่อกลับมาพบกัน..
...เธอกับฉัน..เราจะเป็นเหมือนเดิม
10 ตุลาคม 2548 16:07 น.
ตะแหง่ว
อยากมีใครสักคน
ที่ทำให้ฉันไม่ต้องทนกับความเหนื่อยล้า
คนที่จะอยู่เคียงข้างทุกเวลา
เป็นที่ปรึกษา..คอยรับฟังปัญหายามท้อใจ...
แต่ความจริงแล้วไม่เคยมีสักครั้ง..
คนที่จะมานั่ง..คอยรับฟังความหวั่นไหว
ยังคงมีเพียงแค่ฉัน..ที่ต่อสู้เพียงลำพังเรื่อยไป
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน...
...กว่าจะได้รับความรัก..กำลังใจ..จากใครสักคน
หน้าส่วนตัว
1710
