26 เมษายน 2552 02:04 น.
ตะเกียงเมฆา
"วันอุบาทว์ ได้มาเยือน เดือนติดสัตว์
ความกำหนัด ยามค่ำคืน ทุกแห่งหน
ไอ้หมาเวร เห่าเสียงดัง สุดระทม
แย่งกันฉี่ แย่งกันดม แย่งกันดัน
ตัวที่หนึ่ง วิ่งรี่จอง เจ้าตัวเมีย
ตั้วที่สอง ขัดขาเสีย กัดที่ก้น
ตัวที่สาม ดูต้นทาง อุ๊ย!...ไม่มีคน
ตัวที่สี่ มารผจญ เข้าเส้นชัย
ดำเนินไป ถึงจุดเข้า ด้ายเข้าเข็ม
คนอ่านลุ้น ทำเม้มปาก คิดไปไกล
เรื่องไม่ผ่าน กองเซนเซอร์ เขียนได้ไง
จะบอกให้ มันไม่เคย เกิดขึ้นจริง
กราบเรียนเขียน ฝากคำถาม ถึงคนแต่ง
คุณไปได้ มีส่วนแบ่ง อะไรไหม
เรื่องแค่นี้ คุณจะเอา ฮาไปไหน
เว้นว่างไว้ ให้เข้าใจ ผมว่างงาน"
2 กันยายน 2551 13:48 น.
ตะเกียงเมฆา
คนเราชอบขัดเงาแต่เปลือกและชอบแบ่งปันกันแต่กาก
คนเราเที่ยวโปรยคำวิพากย์แต่ไม่ยอมถูกกล่าววิจารณ์
21 มีนาคม 2551 12:27 น.
ตะเกียงเมฆา
นั่งปิดเปิด ฝาขวด อวดจานชาม
สุดหักห้าม จะหมุนเกลียว ให้สนิท
เด้งหลุดมือ ขึ้นชั้นวาง พาหงุดหงิด
ยากจะปิด เกลียวมันหวาน ร่านร้อนรน
คล้ายเธอฉัน ครั้นเราสอง เคยแนบชิด
แสนสนิท เคียงคู่กัน ทุกแห่งหน
เพียงหนึ่งพลั้ง ผิดพลาดไป เธอเปลี่ยนตน
เราสองคน เพียงพบกัน ต้องหมางเมิน
13 มีนาคม 2551 06:16 น.
ตะเกียงเมฆา
นั่งหลับตาฟังซีดีที่เก่าเก็บ
นั่งจนเหน็บเอวขาแขนอยู่หลายหน
ฟังจังหวะที่ชื่นชอบเฉพาะตน
โอ้ความสุขใส่หูคนจากลำโพง
เสียงกลองดังอึกทึกแหลมทุ้มถี่
สัมผัสเสียงเครื่องดีดสีหรี่ทับซ้อน
อ้อนเสียงโหยหวนขับขานเป็นทำนอง
ตีบรรเลงผสานกลองเป็นเสียงเพลง
7 กุมภาพันธ์ 2551 04:57 น.
ตะเกียงเมฆา
รอยแห้งแดงฝาดแสดเหลืองบนใบหน้า
คราบหนืดเค็มเหนียวนั้นหนาน้ำตาไหล
หลั่งเป็นเลือดแอบสะอื้นเศร้าโศกใจ
วีถีคน วิถีใคร ไม่เข้ากัน
ชีวิตคนอาจเปรียบได้กับดนตรี
เสนาะหนักเบาเลวดีตามขึ้นลง
บ้างหนวกหูบ้างไพเราะน่าฉงน
แปลกชอบกล [ไอ้]คนอ่าน กำลังงง
หน้าส่วนตัว
1229
