หากมนุษย์เปรียบได้ดังไม้ดอก ที่ออกดอกแสนสวยรวยสีสัน แต่อยู่คละระเกะระกะกัน ด้วยต่างพันธุ์ต่างคนต่างที่มา แม้นว่าเก็บดอกไม้มาเรียงร้อย มาลัยน้อยงามเด่นเห็นคุณค่า เหมือนคนที่มีวินัยไม่เฉยชา ย่อมนำพาความร่มเย็นเป็นสุขแล
ดาวระยับประดับฟ้าเพลานี้ เพชรราตรีสุกสกาวพราวทั่วหน ประชันแสงวาววะวับจับสกนธ์ มิแผกคนแข่งค่าบารมี