31 ธันวาคม 2549 14:40 น.
ตะวันรุ่ง
เธอคือคนสุดท้ายที่หมายมั่น
คือคนที่ฉุดฉันจากฝันร้าย
คือคนที่รักฉันไม่เสื่อมคลาย
คือคนที่เคียงข้างกายเสมอมา
เคยทำร้ายใจเธอเพราะขลาดเขลา
เคยหลงเงาเฝ้าฝันอันปวดปร่า
เคยหลงจมกับอดีตกรีดน้ำตา
จนเธอผ่านเข้ามาคอยปลอบใจ
อยากขอบคุณคนดีที่รักฉัน
ขอบคุณที่เปลี่ยนวันอันหม่นไหม้
จากวันนี้ถึงอีกวันอันยาวไกล
จะไม่ขอมีใครฉันสัญญา
30 ธันวาคม 2549 18:41 น.
ตะวันรุ่ง
คิดถึงเธอคนไกลใจจะขาด
แต่ไม่อาจไปตามความคิดถึง
ด้วยภาระหน้าที่ที่ติดตรึง
สุดคนึงห่วงหาและอาทร
แม้วันนี้กายไม่อาจไปใกล้ชิด
แต่ดวงจิตสนิทแน่นแม้นเหมือนก่อน
อย่าด่วนลาร้างรักและตัดรอน
ได้เพียงวอนเว้าฝากคราจากไกล
แม้วันใดว่างเว้นจากหน้าที่
จะไปหาคนดีคอยชิดใกล้
จะไปอยู่เคียงข้างอย่างเคยไป
จะไปอยู่เคียงข้างใจอย่างเคยเป็น
หน้าส่วนตัว
1105
