6 เมษายน 2552 21:07 น.
ตะวันรุ่ง
คลื่นความเหงาแทรกผ่านลานใจร้าว
คิดถึงคราวเคียงชิดสนิทสนม
คืนวันผ่านม่านฝันเหลือเพียงลม
กลายเป็นความขื่นขมระทมทรวง
อยากบอกว่าคิดถึงใจแทบขาด
แต่คงไม่เอื้อมอาจจะไปหา
เธอคู่เคียงข้างใครในสายตา
ฉันแค่เพียงคนผ่านมาแล้วผ่านไป
ฝันยังคงเป็นฝันที่ว่างเปล่า
เหงายังคงเป็นเหงาอยู่เคียงใกล้
คิดถึงเธอยังคิดถึงตลอดไป
แต่เท่าที่ทำได้เพียงพรรณนา
หากส่งใจไปให้คงไม่ถึง
เพราะเธอไม่เคยซึ้งคะนึงหา
ทนอยู่อย่างเดียวดายตลอดมา
และคงทนจนกว่าจะขาดใจ
25 มกราคม 2550 09:35 น.
ตะวันรุ่ง
ในค่ำคืนเศร้าเศร้าดาวแสนหม่น
คิดถึงคนไกลห่างอย่างเหงาเหงา
ฟ้าเคยเป็นสีฟ้ากลับเป็นเทา
ฟังเพลงเก่าแผ่วผ่านรานร้าวใจ
คิดถึงฉันบ้างไหมในคืนนี้
ขณะทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่
จำได้ไหมสัญญาก่อนลาไกล
เธอจะไม่มีใครในสายตา
อย่าให้เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน
เป็นเพียงแค่คำหวานหว่านเสน่หา
เพียงข้ามคืนตื่นจากฝันพลันร้างรา
กลายเป็นคนไร้ค่าควรคู่เธอ
ขอให้ยังยึดมั่นในวันเก่า
ยังรอวันของเราอยู่เสมอ
อีกไม่นานใช่ไหมจะได้เจอ
เคียงข้างกันฉันและเธอดังสัญญา
9 มกราคม 2550 21:18 น.
ตะวันรุ่ง
น้อยใจมากรู้ไหม
ที่เธอไม่สนใจฉันวันนี้
อุตส่าห์ทุ่มเทความคิดถึงที่มี
ตั้งใจโทรไปหาทั้งที่ยุ่งมากมาย
31 ธันวาคม 2549 14:40 น.
ตะวันรุ่ง
เธอคือคนสุดท้ายที่หมายมั่น
คือคนที่ฉุดฉันจากฝันร้าย
คือคนที่รักฉันไม่เสื่อมคลาย
คือคนที่เคียงข้างกายเสมอมา
เคยทำร้ายใจเธอเพราะขลาดเขลา
เคยหลงเงาเฝ้าฝันอันปวดปร่า
เคยหลงจมกับอดีตกรีดน้ำตา
จนเธอผ่านเข้ามาคอยปลอบใจ
อยากขอบคุณคนดีที่รักฉัน
ขอบคุณที่เปลี่ยนวันอันหม่นไหม้
จากวันนี้ถึงอีกวันอันยาวไกล
จะไม่ขอมีใครฉันสัญญา
30 ธันวาคม 2549 18:41 น.
ตะวันรุ่ง
คิดถึงเธอคนไกลใจจะขาด
แต่ไม่อาจไปตามความคิดถึง
ด้วยภาระหน้าที่ที่ติดตรึง
สุดคนึงห่วงหาและอาทร
แม้วันนี้กายไม่อาจไปใกล้ชิด
แต่ดวงจิตสนิทแน่นแม้นเหมือนก่อน
อย่าด่วนลาร้างรักและตัดรอน
ได้เพียงวอนเว้าฝากคราจากไกล
แม้วันใดว่างเว้นจากหน้าที่
จะไปหาคนดีคอยชิดใกล้
จะไปอยู่เคียงข้างอย่างเคยไป
จะไปอยู่เคียงข้างใจอย่างเคยเป็น
หน้าส่วนตัว
747
