22 มกราคม 2552 14:15 น.

...7ม่รัnoย่าทำ?ห้คิ๑...

วันเวลาผ่านไป... 
ขอหลบมาเสียแผลใจ...วันเศร้า 
อดีตที่แสนเลวร้าย...บางเบา 
คงอีกนานกว่าจะหายเหงา...หรือรักใคร 

มันเจ็บร้าว...ไปทั้งตัว 
นึกถึงวันที่เคยยิ้มหัว..วาบหวามอ่อนไหว 
เคบซบอกคนนั้น..คนที่เคยเป็นคนของใจ 
แต่แล้วก็เปลี่ยนไป...เพราะอะไรยังไม่รุ้เลย 

..ในวันเหงา-เหงา.. 
ไม่เห็นแม้เงาฉันโทรไปก็เมินเฉย... 
คำว่า "คิดถึง" เดี๋ยวนี้ไม่คุ้นเคย.. 
กว่าจะเอ่ยคำว่า "รัก" ก็แสนเบา... 

..เคยคิดเล่น-เล่น.. 
เธอจะเห็นฉันเป็นของตาย..หรือเปล่า 
ครั้นจะถามเสียงก็...พร่าเบา... 
กลัวเรื่องของ "เรา" จะจบลง... 

..ในบางวัน.. 
เธอก็ขยันบอกรักให้ฉันหลง.. 
พอรักเข้าเต็มเปาความหวังก็จบลง... 
เมื่อรุ้ว่าเธอแค่ชงรักให้รสกลมกล่อม...เท่านั้นเอง 

ในวันที่จะตัดใจ.. 
เธอกลับเอาใจใส่ไม่ปล่อยให้เคว้ง 
ตกลงหรือแค่แกล้งรัก...เท่านั้นเอง 
คงแค่บทเพลงความรักสำหรับเธอ.. 



....หากเพลงจบลงเราคงแค่..คนเคยรุ้จักกัน...