22 มกราคม 2552 14:15 น.

...7ม่รัnoย่าทำ?ห้คิ๑...

ตะวันยามเย็น

วันเวลาผ่านไป... 
ขอหลบมาเสียแผลใจ...วันเศร้า 
อดีตที่แสนเลวร้าย...บางเบา 
คงอีกนานกว่าจะหายเหงา...หรือรักใคร 

มันเจ็บร้าว...ไปทั้งตัว 
นึกถึงวันที่เคยยิ้มหัว..วาบหวามอ่อนไหว 
เคบซบอกคนนั้น..คนที่เคยเป็นคนของใจ 
แต่แล้วก็เปลี่ยนไป...เพราะอะไรยังไม่รุ้เลย 

..ในวันเหงา-เหงา.. 
ไม่เห็นแม้เงาฉันโทรไปก็เมินเฉย... 
คำว่า "คิดถึง" เดี๋ยวนี้ไม่คุ้นเคย.. 
กว่าจะเอ่ยคำว่า "รัก" ก็แสนเบา... 

..เคยคิดเล่น-เล่น.. 
เธอจะเห็นฉันเป็นของตาย..หรือเปล่า 
ครั้นจะถามเสียงก็...พร่าเบา... 
กลัวเรื่องของ "เรา" จะจบลง... 

..ในบางวัน.. 
เธอก็ขยันบอกรักให้ฉันหลง.. 
พอรักเข้าเต็มเปาความหวังก็จบลง... 
เมื่อรุ้ว่าเธอแค่ชงรักให้รสกลมกล่อม...เท่านั้นเอง 

ในวันที่จะตัดใจ.. 
เธอกลับเอาใจใส่ไม่ปล่อยให้เคว้ง 
ตกลงหรือแค่แกล้งรัก...เท่านั้นเอง 
คงแค่บทเพลงความรักสำหรับเธอ.. 



....หากเพลงจบลงเราคงแค่..คนเคยรุ้จักกัน...				
21 พฤศจิกายน 2551 15:38 น.

ขอบคุณ...ความรัก

ตะวันยามเย็น

......เคยอยู่กับความเหงา.....
..ฟังแต่เพลงเศร้า-เศร้าอารมณ์ไหว...
..บ้างร้องไห้น้ำตาคลอเพ้อฝันไป..
..จะมีไหมใครคนนั้นเคียงข้างเรา...

.......เคยอยู่กับความอ้างว้าง......
...มองฟ้ากว้างเหินห่างและว่างเปล่า ...
..สายลมแผ่วผัดผ่านกาย..เบา-เบา..
....หนาวหัวใจร้าว-ร้าวที่ผ่านมา....

.........จนวันนี้...ได้รู้จัก........
...เธอส่งรักมาทักทายให้คลายเหงา...
.....เริ่มคุ้นเคยกับความสุข..คำว่าเรา....
....ไม่มีแล้ววันเศร้า-เศร้าเมื่อพบเธอ.....

......อยากขอบคุณ...ที่เลือกฉัน......
...เธอทำให้วันนั้น-นั้นมีความหมาย...
....อยากจะบอกให้เธอรู้ใจมากมาย....
...กับหนึ่งคำที่เก็บไม่ไหวว่า..รักเธอ..


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ไม่ได้แต่งกลอนนานมากเลย พึ่งจะมาจับปากกา

กลอนเลยอาจดูทะแม่งๆยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ^o^				
2 มกราคม 2551 18:48 น.

“๏”—หลอกลวง

ตะวันยามเย็น

..หมดเวลา..กับเรื่องของเรา...
เธออย่าทำหน้าเศร้า..ฉันไม่อยากหวั่นไหว
  ความสัมพันธ์..ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ
ฉันขอเดินไปให้ไกล..เหมือนคนไม่รู้จักกัน
        ขอบใจนะ..กับทุกอย่าง...
ทุกสิ่งที่เธอทิ้งขว้าง..หรือแม้แต่ใจของฉัน
      จบกันนะ..ความสัมพันธ์...
ต่อจากนี้คงไม่มีวัน..กลับไปรักเธอ
              ...ขอให้โชคดี..
    ทุกวินาที..ฉันจะจำไว้เสมอ
 ทุกสิ่งหรือแม้แต่ความรัก..ที่ให้เธอ
จะจำไว้ว่าฉันเผลอ..เชื่อในสิ่งที่หลอกลวง				
20 ธันวาคม 2550 18:20 น.

—“เหงา_จัง”—

ตะวันยามเย็น

*-*-*- ใจของฉันครานี้ช่างโหวงเหวง -*-*-*
    เปรียบเหมือนเรือโคลงเคลงกลางน้ำไหล
       มันเงียบเหงาโดดเดี่ยวไม่มีใคร
        ใจหวั่นไหวเมื่อข้างกายไม่มีเธอ

*-*- พรางเหม่อมอง..ท้องฟ้า..กลางเวหา -*-*
        ดวงจันทรา..สวยเด่น..อยู่เสมอ
     ดาวระยิบ..ส่องระยับ..เป็นเพื่อนเธอ
      ให้ฉันเผลอ..อิจฉา..เจ้าจันทร์งาม

  *-*-*- นั่งอิงแอบความเหงาที่เป็นเพื่อน -*-*-*
  หมอกเลือน-เลือนเคลื่อนแผ่วแว่วเสียงถาม
      ถึงความเหงา..จากระลอกคลื่นสายน้ำ
       กับทุกยาม..ที่เปลี่ยวใจ..เพียงลำพัง				
15 ธันวาคม 2550 10:33 น.

*-*- เพราะลมหนาว*-*-*

ตะวันยามเย็น

...เพียงเพราะลมพัดผ่านพร่างพราวพลิ้ว...
.......ใบปลิดปลิวตามแรงเจ้าลมไหว........
.....สายลมหนาว แผ่ว-แผ่ว พาเหงาใจ......
......เพรียกหาใครซักคนพร้อมข้างกาย....

....แต่ละวันแต่ละคืนยังฝันหา....
....แก้วกานดาดวงใจยังปองหมาย...
..ใครกันหนอพาเราปราศเดียวดาย..
..มานั่งมองจันทร์หงายเคียงข้างกัน..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะวันยามเย็น
Lovings  ตะวันยามเย็น เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะวันยามเย็น
Lovings  ตะวันยามเย็น เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะวันยามเย็น
Lovings  ตะวันยามเย็น เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตะวันยามเย็น