เมื่อความเหงาเย้าเยือนเตือนจิตหมอง ด้วยครรลองรักขมตรมไม่หาย จากวันนั้นจวบวันนี้ที่วุ่นวาย ทุกข์ไม่คลายจากกมลคนเฝ้ารอ ความคิดถึงตรึงใจใครคนหนึ่ง คนเคยซึ้งห่างหายไกลจริงหนอ คงลืมแล้วโซ่รักที่ถักทอ ติดตามง้อเว้าวอนอ้อนน้ำคำ เฝ้าคะนึงความหลังครั้งยังหวาน ดอกรักบานชื่นชูดูดื่มด่ำ มนต์วิเศษเหตุผลดลน้อมนำ ยังจดจำความดีที่มอบมา อยู่ที่ไหนหนใดเจอใครบ้าง คงมุ่งสร้างไมตรีสุขหรรษา มีคนใหม่มากมายวนเวียนมา ลืมรักข้าคนดีที่เคยครอง