ผ่านไป...ไร้สาระ...

ตะวัน

นานนาน..ผ่านไปไร้สาระ
วิวัฒน์อารยะไร้ความหมาย
พร่ำเพรียกเรียกเร้าเอาเป็นเอาตาย
สุดท้ายบ่ายหน้าเข้าฆ่าฟัน

นานนาน..ผ่านวันมันสับสน
ป่าเถื่อนเกลื่อนกล่นคนตัวสั่น
สันดานหยาบช้าสารพัน
โรมรันพันทั่วตัวมนุษย์

คัมภีร์นี้วาดศาสนา
นักปราชญ์ศาสดาสรรค์พิสุทธิ์
เป็นธรรม์จรรโลงโรงมนุษย์
กลับเป็นอาวุธมนุษย์ชั่ว
เอ่ยกลั่นปั่นปลุกทุกสาวก
หยิบยกชั่วดีสีสลัว
ตีความตามเช่นเห็นแก่ตัว
สงครามลามทั่วด้วยศรัทธา

เทพีนี้มีเสรีภาพ
สัญลักษณ์ปลื้มปลาบคนเมืองฟ้า
ยิ่งใหญ่องอาจประกาศศักดา
ศรัทธาจริงไหมใครจะเชื่อ
แทรกแซงแบ่งขั้วเอาตัวว่า
เสรีเบลอพร่าเป็นหน้าเสือ
เสรีไม่มีมาจุนเจือ
เสรีมีเผื่อเพียงเมืองตน

ปราสาทนี้มีเทวาเจ้า
สถิตย์เฝ้าพระวิหารผ่านแดดฝน
สืบทอดความหมายหลายชั่วคน
พร้อมจะถูก ทุบป่นทำลายล้าง
แสนยาอาวุธผุดรายรอบ
เพียงเพราะขีดกรอบมอบเส้นขวาง
มนุษย์ขุดประเทศเป็นเขตทาง
แล้วล้างเข่นฆ่าด้วยอาวุธ

นานนาน..ผ่านไปใจมันฝ่อ
ไยโลกบ้าบอไร้ที่สุด
กรวด ดิน หิน ทราย สยายยุทธ์
ถึงจุดยุติคงวิบัติ