14 ธันวาคม 2544 13:55 น.
ตะวัน
ผีเสื้อตัวน้อย..
เจ้าจะล่องลอยไปที่ไหน
บนฟ้า..ดูเหมือนว่าจะแสนไกล
แต่ไม่เคยกว้างใหญ่..เกินกว่าใจเจ้าจะบิน
ผีเสื้อตัวน้อย..
ฝนปรอย..คล้อยไหลไปไล้หิน
ปีกบาง..ยังคงกางออกห่างจากดิน
กลางเม็ดฝนที่ริน..เจ้ายังอยากบินไปที่ใด
ที่ทุ่งดอกไม้แห่งนั้น..
คือทุ่งความฝันของเจ้าใช่ไหม
ฉันเห็น..เจ้าไม่เคยเว้นการเดินทางไกล
ไม่เคยเว้นการเคลื่อนไหว..เพื่อให้ได้ไปถึงที่แห่งนั้น
ผีเสื้อปีกบางกลางท้องทุ่ง
บินผ่านขอบรุ้งมุ่งไปหาฝัน
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..ในทุ่งดอกไม้ทุ่งเก่า..ในทุกๆวัน
เก็บน้ำหวานมาแต้มฝัน..เจือปันให้ชีวิต
........
ฉันเพิ่งรู้..เจ้าผีเสื้อ
ว่าฉันเชื่อ..ในความเชื่อผิดๆ
ฉันเคยมอง..ว่าเจ้าล่องไหวโดยไม่คิด
แต่ความจริงทุกชีวิต..ต้องดิ้นรน
-บนโลกความจริง-
8 ธันวาคม 2544 20:24 น.
ตะวัน
ก่อนหน้านี้..
ตอนที่หัวใจไร้เหตุผล
ความคิดผิดกรอบมันชอบรน
ดื้อรั้นดั้นด้นบนขาเดียว
ตอบถามตามใจไปเรื่อยๆ
ทฤษฎีเรื่อยเปื่อยเลื้อยและเลี้ยว
ย่ำเท้าก้าวกร่างหางเป็นเกลียว
อยู่กับเรื่องเดียวที่ใส่ใจ
ต่อมา..
เวลา - อายุ ทะลุไหล
รอยหยักชักฝ่อจะก่อไฟ
ร่องรอยน้อยใหญ่หาไม่พบ
จิ้งจกผกเวียนเปลี่ยนสีหาง
สืบเท้าก้าวย่างอย่างสงบ
แต่คนวนเคลื่อนเหมือนไปรบ
เปลี่ยนลายหลายตลบไม่กลบเสียง
ูเฮ้ยไอ้น้อง! ไม่ต้องข้องใจนัก
ธรรมเนียมเทียมหลักเขาถักเยี่ยง
ที่เอ็งยืนเหยียบเขาเรียบเรียง
อยากเลี่ยงมันไปทำไมวะ
โลกเปลี่ยนเวียนไปไร้ผิดชอบ
ระบบครบขอบรอบกองขยะ
สู่รุ่นทุนนิยมถมอารยะ
สุดแต่สภาวะจะเกื้อให้
มือไหนใครยาวก็สาวแข่ง
สุดแต่ใครแก่งใครแย่งไหว
ไม่มีถูกผิดติดค้างใจ
สยาม - เมืองน้ำใจไม่มีแล้ว
ตอนนี้..
ฉันเป็นเด็กดีอยู่ที่แถว
แต่มันเป็นแถวที่ไร้แนว
ดื้อแพ่งแม่งแล้วก็แถวนั้น
1 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ตะวัน
ก็อาจใช่..
เช้าวันใหม่ในฤดูหนาว
สายหมอก..จะบ่งบอกเรื่องราว
ว่าเวลาเช้าคือเวลาที่สวยงาม
แดดจางๆเมฆบางๆลมอ่อนๆ
จะสวยดั่งละคอนที่แสนหวาน
ความรัก..จะสานถักเป็นฟ้าสีคราม
โอบกอดทุกโมงยามให้อุ่นหัวใจ
เพียงแต่เช้าวันนี้..มีบางสิ่ง
บางสิ่ง..ที่แสนยิ่งใหญ่
บางสิ่ง..ที่ถูกทิ้งเอาไว้
เป็นแค่ละอองของความอ่อนไหวในความทรงจำ
ฟ้าวันนี้จึงเหมือนมีสีเทา
ก้อนเมฆก้อนเก่า..ดูเหงาซ้ำๆ
แสงแดด..ไม่ทอสีแสดอย่างที่เคยทำ
ทุกสีสันมันดูคล้ำๆ..ไม่รู้จะทำอย่างไร
เช้าวันนี้ที่ไม่มีเธอ
ความเหงาล้นเอ่อ..เป็นน้ำสีใส
ปริ่มบนขอบตา..ระบายสีของฟ้าให้เปลี่ยนไป
บางสิ่งที่จางหาย..ทำเช้าวันใหม่..ให้เปลี่ยนไปแล้ว
เช้าวันใหม่ที่ไม่มีเธอ
ชายคนหนึ่งนั่งเหม่อ..กลางสายลมแผ่ว
อยากค้นหาฝัน..แต่เหมือนว่ามันไร้เส้นแนว
ทุกอย่างมันเลือนไปแล้ว..จากไปแล้ว..พร้อมๆกับเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
หน้าส่วนตัว
1220
