19 มกราคม 2546 02:04 น.
ตะวัน
เพลงใบไม้
โชยความรักมาทักทายสายวันนี้
ฟ้าสีฟ้าเมฆสีขาวอากาศหนาวที่มี
เติมเต็มวันวันนี้ให้งดงาม
หยดน้ำค้างเริ่มระเหย
แต่ความคิดถึงยังไม่คุ้นเคยกับคำถาม
ว่าเธออยู่ตรงไหนใต้ฟ้าสีคราม
แต่ละโมงยามเธอคิดถึงฉันเท่าไร
และเพลงใบไม้เพลงนี้
เธอคนดีได้ยินมันหรือไม่
เธอเป็นอย่างไรบ้างในวันห่างไกล
รู้สึกถึงฉันบ้างไหมในอากาศดีๆ
ก่อนจะจบเพลงใบไม้
ฉันมีคำถามสุดท้ายคำนี้
มันจะอีกนานสักเท่าไหร่คนดี
ที่จะมีเวลาสักนาทีให้เราพบกัน
7 กันยายน 2545 16:32 น.
ตะวัน
จากมุมที่มอง...
สัมผัสเพียงเสียงร่ำร้องที่โหยหวน
ครื้นและครึ้มคร่ำและครางอย่างครืนครวญ
การแรมรอนยังเรรวนอย่างร้างไร้
ความเป็นจริง...ความเป็นฝันยังชุ่มชื้น
ดาวไกลลิบยังหยิบยื่นค่ำคืนให้
บางองศายังกล้าแรงด้วยแสงไฟ
เพียงแต่ฝันมันอยู่ไหนยังไม่รู้
ความล่องลอยจึงหลอกลวงอย่างลึกซึ้ง
จินตนาการ แม้เพียงครึ่งไม่เหลืออยู่
ความว่างเปล่ายังยวนเย้าการเฝ้าดู
ห้วงอารมณ์แห่งนักสู้ไม่เหลือแล้ว
จากรอยแยกที่แตกตัวในหัวสมอง
กลายเป็นเพียงเศษละอองที่ไหวแผ่ว
จากครรลองที่มองเห็นเป็นเส้นแนว
เหลือเพียงทางที่ร้างแววและอ้างว้าง
ความอึมครึมคืบเข้าคลุมทุกขุมขน
ความเป็นไปยังปะปนในทุกอย่าง
กลับไม่ได้ ไปไม่ถึงสักหนึ่งทาง
เหมือนถูกตรึง ครึ่งครึ่งกลางกลาง อยู่อย่างนี้
ความอ่อนแอแผ่ขยายมารายเรียง
รับรู้เพียงแสงพรายพริบที่ริบหรี่
จบความจริงที่ใกล้เคียง แต่โดยดี
เข้าสู่โลกแห่งหน้าที่ที่โอบล้อม
5 กันยายน 2545 20:03 น.
ตะวัน
ที่ระเบียงความฝัน
ที่ที่ความดื้อรั้นแฝงตัวอยู่เงียบๆ
ที่ที่มีแต่ความราบเรียบเป็นส่วนใหญ่
ที่ที่ใครต่อใครคอยค้นหา
ที่ที่ให้คำตอบใครเหล่านั้นว่า...หามันไม่เจอ
คือที่ที่เธอกำลังยืนอยู่ตรงนี้
ตรงนี้...มีรักของฉัน
ร้องเพลงกล่อมความฝันที่กำลังงอแง
มันไม่ใช่แค่แน่ใจ
เธอรู้ไหม...ฉันรักเธอ
5 กันยายน 2545 19:44 น.
ตะวัน
ครืนครืน...ครื้นเสียงฟ้ากระชากกระชั้น
ทางด้านแสงก็เช่นกันกระชั้นข่ม
ก่อนเติมเต็มความโหดร้ายด้วยสายลม
พร้อมเม็ดฝนที่พร้อมจมทุกเม็ดทราย
กระแสฝนพลัดพรากฟ้ามาพร่างพื้น
กระแสไฟกลับไหวรื้นไม่ขาดสาย
กระแสเท้าโถมก้าวทับความอับอาย
กระแสตัวพลิกโยกส่าย - ตามสายดนตรี
จากสุราสู่อารมณ์ที่หลากรส
ความกำหนัดมันเกินกดไว้แค่นี้
ชายแปลกหน้ามากับฝันอันสุนทรี
หญิงแปลกตาร้อนราตรี - ยินดีต้อนรับ
ฝนพรั่งพรู ขี้หมูไหล คนได้พบ
ความน่าขำอีกคำรบของห้องหับ
ด้วยความจริงที่สุกงอมพร้อมซึมซับ
ด้วยช่วงวัยที่พร้อมรับการรับรู้
..............................
จากราตรีสู่อรุณอันขุ่นมัว
ภาพพระสงฆ์ปรากฏตัวแต่เช้าตรู่
ภาพสายเดี่ยวเฉิดเฉี่ยวอย่างเลิศหรู
ประกอบตัวให้ได้ดูอย่างแปลกตา
30 สิงหาคม 2545 22:44 น.
ตะวัน
อุดมกู...
ดำรงอยู่เพื่อให้ฝันมันขับขาน
อุดมกูไม่หรูเท่าอุดมการณ์
อุดมกูเพียงสืบสานสันดานกู
อุดมกู...กูรู้เพราะกูคิด
ส่วนเรื่องมันจะถูก - ผิดกูไม่รู้
คงมีบ้างเข้าผิดตรอกออกผิดประตู
แต่กูเชื่อ มันยังอยู่เป็นเส้นทาง
อุดมกู...ไม่สู้จะสละสลวย
ไม่สดสวยสุกใสไสวสว่าง
เอาแต่พล่านอยู่ในกรอบอันบอบบาง
แต่มันสร้างร่างตัวในหัวคิด
อุดมกู...ตู่ขึ้นมาเป็นว่าเล่น
ใช้ความฝันอันซ่อนเร้นปะต่อปะติด
มีความพลาดเป็นรสชาติของชีวิต
เป็นคุณครูของความคิดที่ไม่ครบ
อุดมกู...อุตส่าห์คิดเป็นตุเป็นตะ
กูจึงจะสืบเท้าไปให้รู้จบ
ตามครรลองคดคู้ - ที่กูค้นพบ
ตราบวาระที่ซากศพจะพบพระ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
หน้าส่วนตัว
898
