2 กุมภาพันธ์ 2545 10:48 น.
ตอ เต่า ตัวเดิม
ในค่ำคืนที่สายลมโชย
หัวใจโหยหาแต่ใครคนหนึ่ง
คนที่อยู่ไกล..เกินกว่าใจจะเอื้อมถึง
คนที่ไม่เคยซึ้ง กับคำว่า...คิดถึงแทนขาดใจ
ลมพัดมาแผ่วเบา
แต่ทำไมหัวใจช่างใจช่างปวดร้าว...แทบหมองไหม้
คิดถึง ฉันคิดถึงเขาทำไม
หรือเพราะความรักที่ยึดเหนี่ยวไว้...ให้เจ็บระทม
2 กุมภาพันธ์ 2545 10:48 น.
ตอ เต่า ตัวเดิม
เพียงสักนิดคืนหนึ่งฝันถึงบ้าง
ยามอ้างว้างอยากเจอเธอในฝัน
อยากนอนหนุนแนบซบทุกคืนวัน
จะไม่หวั่นสักนิดถ้ามีเธอเคียงข้าง
2 กุมภาพันธ์ 2545 10:33 น.
ตอ เต่า ตัวเดิม
คิดถึงใครสักคนหนึ่งซึ่งเคยรัก
สุดจะหักห้ามใจเกินใฝ่หา
ได้แต่คิดได้แต่ฝันทุกวันมา
สักวันหนา...คงประสบได้พบเจอ
ถึงไม่ได้อยู่คู่กันก็ตามแต่
ของเพียงแต่ใจนางมิห่างหาย
ขอเพียงใจอยู่คู่กันจนวันตาย
มิเสียดายแม้ว่าเธอเป็นอื่นไป
2 กุมภาพันธ์ 2545 10:33 น.
ตอ เต่า ตัวเดิม
วันเกิดของคนเหงา
ดูซบเซา....หนักหนา
ุถูกลืมเสียสนิททุกๆครา
อ้างว้าง....หว้าเหว่....เดียวดาย
มีเพลงเหงาเศร้าสร้อย
มีหิ่งห้อยแทนเทียนหลากหลาย
มีความฝันแทนบุปผามากมาย
มีปุยฝ้ายแทนใจใครบ้างคน
เคยร้าว......เคยเหงา....และเศร้าอย่างนี้
เนิ้นนานมากี่ปีกี่หน
เคยเจ็บเคยช้ำเคยทน
เคยเจ็บจนชินชา...ก็สาแก่ใจ
2 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
ตอ เต่า ตัวเดิม
หากวันหนึ่งฉันก้าวพลาดพลั้งคงหวาดหวั่น
หัวใจมันอ่อนแอเกินเผชิญหน้า
อันเรื่องอื่นหมื่นแสนแม้นเข้ามา
ตัวฉันกล้าท้าทดลองมิข้องใจ
แต่เรื่องรักมักไม่ขอเพราะเคยท้อมาหลายครั้ง
เพราะว่ายัวห่วงจิตคิดสับสน
เห็นเขาว่ารักเกิดได้ในทุกคน
เคยอยากค้นหาความรักพักพิงใจ
แต่ก็ห่วงหวงยิ่งนักรักครั้งแรก
กลัวจะแบกความระทมมิรู้หมาย
แม้บาดเจ็บสักครั้งคงปางตาย
กว่าแผลหายคงต้องช้ำทนกล้ำกลืน
ถ้าหากฝืนทำใจกล้าว่าจะรัก
ลองหาญหักดูสักที่จะดีไหม
เอาให้มันรู้เห็นสิ่งเป็นไป
เรียนรู้ไว้ในเรื่องรักดูสักที....
หน้าส่วนตัว
630
