14 มกราคม 2551 13:12 น.
ตลิงปลิง
หนังแลหวันหวันช้ายโร้หม้ายเหงา
เพราะตัวเราหวังเหวิดบาวสาวคิดถึง
ขลาดสาวอืนพันพัวยั๋วฉุดดึง
สาวเป็นนึ่งเดียวช้ำตัวสำรอง
ทำปรือดีสาวอยากโร้เพอโฉ้หนัด
นกเขาชัดมาอวดคู๋อยูเป็นสอง
อีทำห้ายสาวอิจฉ้าแล่วหนังร้อง
แขบฉวยของเปลียนที๋หนังชังเจ็บใจ
หวันต็อกดินน็อกบินกลับหยับใจหาย
โร้มั้งหม้ายหวงจังหูบาวอยูไหน
อีค๋ำแล่วยังคิดถึงรำพึงไป
อยามีใครเหอพีบาวสาวแหลงจริง
7 มกราคม 2551 20:06 น.
ตลิงปลิง
เรียนแผนศิลป์แต่หัวใจให้แผนวิทย์
รักสะกิดหัวใจจำไหวหวั่น
เธอเด็กวิทย์มาป่วนใจได้ทุกวัน
ทำให้ฉันเริ่มแย่แพ้แววตา
ต้องคำนวณสูตรรักชักเริ่มหลง
ภาษาคงพูดไปไม่เข้าท่า
คงใช้ใจสื่อใจใช้พูดจา
นี่แหละหนาใจโลเลเขวแล้วเรา
7 มกราคม 2551 19:45 น.
ตลิงปลิง
ไม่เข้าใจทำไมใจต้องหวั่น
ไม่เจอกันทำไมใจห่วงหา
เธอไม่ทักทำไมใจเย็นชา
ไม่เห็นหน้าทำไมใจคำนึง
ไม่พูดกันทำไมใจปวดร้าว
เธอหลี่สาวทำไมใจต้องหึง
เธอยิ้มให้ทำไมใจช่างซึ้ง
หรือฉันพึงรักเธอให้ไม่เข้าใจ
หน้าส่วนตัว
806
