5 พฤศจิกายน 2549 15:09 น.
ตลิงปริง
ถึงวันลอยกระทงฉันคงสุข
แต่กลับทุกข์เสียใจอย่างไร้ค่า
เมื่อเห็นเธอหน้าเศร้าเดินเข้ามา
เเล้วเอ่ยว่าขอโทษอย่าโกรธกัน
แสนปวดร้าวผิดหวังครั้งยิ่งใหญ่
เพราะหัวใจเห็นเธอแล้วเพ้อฝัน
เธอกลับบอกมีคนไหม่ใจสำคัญ
เขาคนนั้นคู่เคียงคอยลอยกระทง
เธอเปลี่ยนคู่เปลี่ยนใจไปเป็นอื่น
ฉันสะอื้นใจละลายคล้ายเศษผง
ปีที่แล้วเราเคียงคู่ดูมั่นคง
รวมใจส่งลอยกระทงสมอุรา
ส่วนปีนี้ฉันรู้อยู่แก่จิต
ไม่มีสิทธิจะควงและห่วงหา
แล้วจะลอยกับใครใจโศกา
หรือน้ำตาเป็นคลองน้อยลอยกระทง
4 พฤศจิกายน 2549 17:52 น.
ตลิงปริง
เมื่อเขาลามัวร้องไห้เศร้าไม่หยุด
ยากยื้อยุดเหนี่ยวรั้งเริ่มต้นไหม่
มีแต่ความวางเปล่าเข้าหัวใจ
เขาจะไปต้องยอมรับปรับอุรา
แคคนคั่นเวลาว่าเธอเหงา
เมื่อหายเศร้าเธอทิ้งไปดูไร้ค่า
ความรู้สึกสิ่งดีที่ให้มา
ฉันถือว่าเป็นนิยามความทรงจำ
เขาไมใช่ของเราอย่าเฝ้าหลง
สาวนเราคงตัดใจไม่ถลำ
เลิกโศกเศร้าเสียใจให้ชอกช้ำ
หัวใจย้ไธอไท่ใช่คนของเรา
4 พฤศจิกายน 2549 17:33 น.
ตลิงปริง
ฉันเริ่มจากนับหนึ่งให้ถึงร้อย
แล้วเริมปล่อยหัวใจไหลตามฝน
แค่คิดถึงน้ำตาไหลใครบางคน
ที่รักจนหมดใจไมเลือนลาง
เศร้าทีใดใจทุกข์ทนช่างหม่นหมอง
เมื่อฉันมองออกไปไกลหน้าต่าง
ภาพที่เห็นเป็นท้องฟ้าพาจืดจาง
เพราะอำพรางด้วยน้ำตามาบดบัง
หยุดสักทีได้ไหมใจร้องขอ
มันช่างท้อเมื่อนึกถึงซึ่งความหลัง
ฉันต้องเสียน้ำตาเหนื่อยล้าจัง
เพราะใจยังรักเธอเสมอมา
หน้าส่วนตัว
830
