1 มิถุนายน 2547 10:08 น.
ตฤณ
จะเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไร
ความคิดถึงจึงจะสื่อได้ในความหมาย
ไม่อยากทำเพื่อเขาอีกแล้วนะเจ้าหัวใจ
แล้วทำไม ทำไม ไม่เดินจากมา...
ยามเขาดีก็ดีแสนใจหาย...
ยามเขาร้ายก็ไม่เคยจะไว้หน้า
เป็นฉันที่คอยซึบซับกับหยาดน้ำตา
ไม่ว่าเขาจะผ่านเข้ามา หรือเพียงฆ่าเวลาแค่ผ่านไป
เขายังคงเป็นเช่นเดิมอยู่เสมอ
ไม่ว่าจะพานพบเจอกับเรื่องดี-ร้ายแค่ไหน
ดีใจนะที่มีเขาอยู่เคียง แต่ทว่าตรงกลางระหว่างใจ
กลับรู้สึกได้ถึง ความขุ่นภายใน..ระหว่างเรา..
คงไม่ใช่เพราะฉันคิดมากไปเอง
จึงต้องมานั่งครื้นเครงกับความเงียบเหงา
คนเรารู้สึก ดี ดี ได้ ไม่ต้องเอ่ยวาจาเพื่อคาดเดา
หากแต่เรื่องของเรา .. มันกลับรุมเร้า .. ไม่เข้าใจ ..
หน้าส่วนตัว
1048
