17 ธันวาคม 2547 15:58 น.
ตฤณ
เขา...เปล่าเข้ามาในความรู้สึก
หากแต่..เขาเป็นส่วนลึกที่เธอคนึงหา
ฉัน...เปล่าใช่คนที่ยังอยู่ในสายตา
หากแต่...ฉันเป็นแค่คนคั่นเวลาชั่วคราว
เขา...เปล่ามีความหมายกับเธอ
หากแต่...เขายังสำคัญเสมอใช่หรือเปล่า
ฉัน...เปล่าใช่คนรักเพียงแค่เงา
หากแต่...ฉันเป็นคนฆ่าความเหงาข้ามคืน
เขา...เปล่าเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจ
หากแต่...เขาเป็นทุกความหมายกว่าสิ่งอื่น
ฉัน...เปล่าทวงความหมายของคนรักคืน
หากแต่...ฉันยังสะดุ้งตื่นด้วยถ้อยคำดาษดื่นจากเธอ
เขา...เปล่าใช่คนที่เธอตามหา
หากแต่...เขาเป็นส่วนเติมเต็มของเวลาอยู่เสมอ
ฉัน...เปล่าใช่คนที่ดีพร้อม มีค่า .. เลิศเลอ
หากแต่...ฉันเป็นแค่ทุกอย่างที่เธอ...อยากให้เป็น
16 ธันวาคม 2547 11:12 น.
ตฤณ
ฉันต้องการแค่ถ้อยคำเอ่ยลา..
เพื่อเก็บเจ้าหัวใจที่แสนปวดปร่า เดินจากมา .. แล้วห่างหาย
ไม่ได้ต้องการความสงสาร หรือความเห็นอกเห็นใจ
และไม่ขอทนต่อไป .. กับขวากหนามที่ร้างไร้ .. คนรักกัน
เธอเก็บทุกถ้อยคำกล่าวลา..
แล้วให้ฉันเก็บไปคิดเองว่า ... จากเหตุการณ์วันนั้น
ฉันเองที่เอาแต่ใจ .. หรือเธอเองที่ไร้เหตุผลต่อกัน
เราใช้เวลาเพียง สั้น สั้น เพื่อแยกความฝันจากไป
ขอบคุณนะที่สอนให้รู้จักทุกสิ่ง..
ขอบคุณนะที่เคยหยุดนิ่งให้คนของความหมาย
ขอบคุณนะที่คอยตอกย้ำให้เกิดความเข้าใจ
ขอบคุณนะที่เดินจากไป .. และขอนะอย่าย้อนใจกลับมา
หน้าส่วนตัว
1001
