1 เมษายน 2545 13:40 น.
ตฤณ
จะรักแค่ไหน..ก็ทำได้แค่รัก
ในเมื่อเธอแค่ผ่านมาทายทัก..ให้อ่อนไหว
อยู่กับฉันผูกพันเมื่อ..ไม่เหลือใคร
มองเห็นความรู้สึกของใจ..เป็นสิ่งฆ่าเวลา
ความรู้สึกไม่ใช่แค่ของเล่น
เมื่อไหวเอน..เจ็บแล้วยากจะรักษา
ให้ฉันงมงายกับความรัก จมปลักกับวันเวลา
กว่าจะรู้ตัวว่า ไร้ค่า..ก็สายเกินกว่า..จะห้ามใจ
เห็นฉันเป็นแค่คนผ่านตา
แค่บางสิ่งที่ใช้ฆ่าเวลาเท่านั้นใช่ไหม
คิดถึงฉันในวันที่เธอ..ไม่มีใคร
ดูแล้วเหมือนห่วงใยใส่ใจกันและกัน
ถึงแม้จะรักเธอมากแค่ไหน
ฉันคงทำได้แค่ส่งใจเท่านั้น
มีเธออยู่เคียงข้าง แต่เธอต่าง..ไม่รักกัน..
คนไร้ค่าวนเวียนอยู่กับกาลเวลาแห่งความผูกพัน
...คงถึงคราที่ต้องบอกลาความฝันซะที
1 เมษายน 2545 13:40 น.
ตฤณ
เธอ ทิ้ง กัน เพียง เพราะ ว่า...
เขา อยู่ ใกล้ มาก กว่า แค่ นั้น
หัว ใจ นะ โลเล เปลี่ยน ง่าย ดาย ตาม คืน และ วัน
แค่ เขา อยู่ ใกล้ กว่า ฉัน เธอ ก็ ลืม
ความ ผูกพัน ของ เรา...
เสียใจ เมื่อ คิด ขึ้น มา รื้อฟื้น
แต่ เสีย ดาย มาก กว่า หลาย เท่า และ ไม่ ต้อง การ จะ เอา คืน
เพราะ แค่ เห็น เธอ กับ คน อื่น ก็ กล้ำ กลืน เต็ม ใจ
1 เมษายน 2545 12:57 น.
ตฤณ
จำ ได้ ว่า ...
เธอ จูง มือ เขา มา แล้ว บอก ชัดๆ ช้าๆ
รัก ... เขา
เพื่อน ที่ แสน ดี... คือ สิ่ง ที่ เธอ
บอก กัน ... นั่น คือ ความ ผูกพัน ระหว่าง เรา
ฝืน ยิ้ม แสดง ความ ยินดี แบบเศร้า เศร้า
แต่ ไม่ อาจ ปกปิด รอย ร้าว ใน แววตา
เธอ เป็น มาก กว่า เพื่อน ที่ แสน ดี
เรื่อง ที่ รับ รู้ วัน นี้ .... ทำ ให้ อ่อนล้า
ห้าม หัวใจ ตัว เอง ไม่ได้.. ความ ร้าวไหว.
กลั่น เป็น หยด น้ำ ใส ปลายตา
เธอ คง ไม่ ต่อ ว่า...
หาก ฉัน จะ เดิน ออก มา...ร้องไห้
กับความ ปวดปร่า ให้ สาใจ
1 เมษายน 2545 10:48 น.
ตฤณ
เธอลืมไปหรือเปล่า...
ตอนนี้เรายังรักกันอยู่ใช่ไหม
แต่ตัวเธอทำเหมือนไม่แคร์อะไร
เหมือนไม่มีใจ ไม่มีใคร ข้าง ข้าง เธอ
เธอลืมไปหรือเปล่า...
ฉันคนเก่า คนนี้ ให้รักอยู่เสมอ
แต่เธอกลับทำเหมือนใจไม่อยากเจอ
ถ้าจะลืมก็คงจะเป็นคำว่า เออเราเลิกกัน
เธอลืมไปหรือเปล่า...
ไม่ว่าคำพูด การกระทำ หรือทุกอย่างนั้น
ฉันยังไม่ได้รู้สึก และรับรู้มัน
เพราะฉะนั้นมาพูดกันให้เคลียร์
เธอลืมไปหรือเปล่า...
จำเป็นไหมที่ฉันต้องกลับไปสั่งเสีย
หรือว่าคน คน นั้น น่ะ ยัวร์เดียร์
โอเคไม่ต้องเคลียร์ฉันเข้าใจ...
หน้าส่วนตัว
877
