26 มีนาคม 2545 10:19 น.
ตฤณ
ที่รัก อยากเรียกเธออย่างนี้
เพื่อแทนความรู้สึกดี ๆ ที่มีอยู่เต็มหัวใจ
ที่รัก อยากเรียกเพราะ ๆ หวาน ๆ เพื่อบอกรักเธอนาน ๆ ได้มั้ย
ให้ความอาทรห่วงใยที่ไม่เคยให้ใครให้แต่เธอ
25 มีนาคม 2545 14:38 น.
ตฤณ
ความรักช่างดูแปลกแตกต่างกับความเกลียดอย่างเห็นได้ง่าย
แต่ใจฉันไม่รู้เป็นเช่นไรถึงแยกความรักกับความเกลียด
ไม่ได้สักที
คราวเธอห่วงใยก็ถือเป็นความรัก
คราวเธอไม่รักก็ถือเป็นความเกลียดซะนี่
แล้วฉันจะแยกสองอารมณ์นี้ได้อย่างไรดี เพราะความรักกับความเกลียดที่ฉันมีเกิดขึ้นกับคนๆเดียวกัน
22 มีนาคม 2545 15:36 น.
ตฤณ
นอกใจกันอยู่ใช่มะ
เลิกซะนะถ้าเธอสงสารฉัน
ถ้าจะทิ้งเรื่องราวความผูกพัน
ไปเริ่มต้นความฝันครั้งใหม่กับใคร
ทำเหมือนว่าตัวฉันรู้ดีทุกอย่าง
ทั้งที่ใจปวดร้าวเกินทนไหว
ต้องการแค่ความรักความเห็นใจ
ไม่ต้องการให้เธอไป ได้ไหมเธอ
21 มีนาคม 2545 08:52 น.
ตฤณ
ความรักของตัวฉัน
ไม่เคยมีค่า ไม่เคยมีความหมาย
แต่ความรักจากใคร ใคร
กลับตรงกันข้ามต่อสิ่งที่ฉันได้รับมา
ความรักของตัวเธอ
ทำให้ฉันน้ำตาเอ่อเหม่อมองฟ้า
แต่ความรักของคนที่เธอคิดว่าสำคัญกว่า
กลับได้รักของเธอมาทั้งใจ
ความรักของตัวเขา
ไม่ต้องทุ่มเทเท่าไร ก็ได้
ได้ทั้งตัว ได้ทั้งฝัน ได้ทั้งหัวใจ
แล้วฉันจะเอาอะไร ไปสู้เขาได้ มันอยู่ที่ใจของเธอ
20 มีนาคม 2545 15:36 น.
ตฤณ
พอ ใจ แล้ว ล่ะ
พอ ใจ แล้ว ล่ะ กับ การ ได้ รัก
แม้ สาย ตา เธอ เป็น ได้ แค่ คน รู้ จัก อย่าง ตอน นี้
พอ ใจ กับ การ ได้ ให้ ความ รู้ สึก ดี ๆ
แม้ ไม่ เคย ได้ รับ กลับ สัก ที ไม่ เป็น ไร
พอ ใจ แล้ว ล่ะ กับ การ ได้ ช่วย เหลือ
คอย ทำ อะ ไร เพื่อ เธอ เท่า ที่ ทำ ได้
พอ ใจ กับ การ ได้ มอบ ความ ห่วง ใย
พอ ใจ กับ การ ได้ ใส่ ใจ และ ด ูแล
แม้ สิ่ง สุด ท้าย ที่ ได้ รับ
จะ ไม่ ใช่ การ ตอบ กลับ แบบ รัก แท้
ก้อ พร้อม เป็น ฝ่าย ดู แล
ยาม เธอ ถ้อ แท้ ไม่ มี ใคร
พอ ใจ แล้ว ล่ะ เท่า นี้
แค่ บาง นา ที ได้ อยู่ ใกล้
แม้ ไม่ อาจ เป็น คน ของ ใจ
ขอ แค่ รับ รู้ ไว้ ว่า รัก เธอ....