29 มีนาคม 2545 16:04 น.
ตฤณ
เห็นชัดๆจับปลาสิบมือ
แต่เธอก็ยังด้านดื้อไปเรื่อยๆ
ให้ความห่วงใยกับใครอย่างฟุ่มเฟือย
ขอโทษ ต้มไม่ทันเปื่อยฉันรู้ทัน
หวานอย่างนี้สาวชอบนัก
แต่ฉันที่คือคนรักใจชักสั่น
ทนได้นานแค่ไหน ไม่รับประกัน
ที่รู้ๆว่าสักวัน ฉันสู้ตาย
ถ้าหยุดซะก่อนวันนี้
บางทีความรักดีๆอาจไม่โหดร้าย
จะเลือกเอาใครข้างทางที่มีมากมาย
หรือเลือกเลิกสันดานเสียดาย...แล้วได้ฉันคนเดียว...
29 มีนาคม 2545 09:21 น.
ตฤณ
รู้ตัวหรือเปล่า...ว่า
คนบางคน เขา อ่อนไหว
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนของหัวใจ
ไม่ใช่ใครที่ไหน..นั่นคือฉัน
รักบ้างไม่รักบ้าง
มันเป็นหนทางที่เธอเลือกฝัน
กับใจดวงหนึ่งสรรค์สร้างผูกพัน
และใครคนนั้นก็ยังรักเธอ
เอาอกเอาใจไม่บ่อย
จึงค่อย ค่อย ซึมซับรักอยู่เสมอ เสมอ
เพราะเธอเป็นสิ่งสำคัญที่ได้พบเจอ
ไม่อยากให้ใจมันเผลอไปรักใคร
ไม่ใช่ไม่รักนะ
บางทีแค่จะลองใจ..ได้ไหม
จะได้รู้กันสักทีว่าเธอคิดยังไง
2 จิต 2 ใจ ไม่รักหรือรัก..ไม่เข้าใจเลยคนดี
ไม่อยากเป็นผู้หญิงขี้บ่นน่ารำคาญ
เดี๋ยวก็ว่าจุ้นจ้านไม่เข้าเรื่องไม่เข้าที่
ชอบจับผิดคนนู้นที คนนี้ที
แล้วก็ว่านี่หรือความที่..ไว้ใจ..
รับรู้ไว้เลยตรงนั้น
เธอเป็นคนสำคัญที่ฉันยกใจให้
เพื่อนก็คือเพื่อนถ้าออกจากปากฉันจำไว้
จะยังไง ไม่ว่าใครหน้าไหน ไม่สำคัญไปกว่า..เธอ..
28 มีนาคม 2545 12:28 น.
ตฤณ
ต้องการให้เธอบอกกัน
ต้องการมีฉันหรือต้องการมีเขา
ต้องการตกลงในเรื่องระหว่างเรา
ต้องการมีเขาหรือต้องการมีใคร
ต้องการจากไปก็ไม่ว่า
ต้องการให้ลืมเธอ..ก็ได้..
ต้องการน้ำตาหรือว่าอะไร
ต้องการได้ใจ..ฉันก็ให้ได้..ให้เธอ
ต้องการอะไรอีก
ต้องการเอาอก เอาใจอยู่เสมอ
ต้องการให้รัก ต้องการอยากจะเจอ
ต้องการให้เธอ...ได้เข้าใจ
ว่าสิ่งที่เธอต้องการอยู่นี้
คนดีจะรับรู้บ้างไหม
ว่าคนที่เธอต้องการอยากจะได้อะไร
เขาก็ต้องการอยากจะให้เหมือนกัน
สิ่งที่ฉันต้องการ...
ไม่ถึงขนาดต้องเก็บไปเพ้อฝัน
แค่ต้องการเหมือนกับที่คนอื่นเขาให้กัน
ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นแค่ฉันต้องการเธอ..
28 มีนาคม 2545 12:00 น.
ตฤณ
หัวใจฉันหวั่นไหว
เมื่อเธอพาใครเข้ามา
ต้องมากังวลเสียน้ำตา
เธอเย็นชา..ทำไม..
เพราะเธอมีใครคนอื่น
ที่เขาหยิบยื่นรักให้
เพราะกลัวว่าฉันเสียใจ
กับวันเวลาที่ห่างกัน
เมื่อเธอมีเขาก็บอก
ชอบเขาก็บอก
อย่าหลอกฉัน
ฉันรู้ยิ่งเจ็บใจ
เมื่อเธอรักคนอื่น
ฉันเองทนได้
ให้เธอไป...
ตามใจเธอต้องการ
อย่าลืมฉัน
กับวันเวลาที่ดี
กับฉันคนนี้
ที่มีแต่จริงใจ
กับความต้องการ
ที่เธอจะไป
ขอให้เก็บมันเอาไว้
ภายในใจดวงนี้
28 มีนาคม 2545 11:16 น.
ตฤณ
ไม่มีอีกแล้วสายตาคู่นั้น
ที่เคยผูกพันดูมีความหมาย
ไม่มีอีกแล้วร้อยความห่วงใย
ที่เคยใส่ใจให้กันและกัน
ไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดอบอุ่น
ที่เคยนอนหนุนเคยเคียงร่วมฝัน
ไม่มีอีกแล้วหลากคำรำพัน
ที่เคยให้กันให้ฉันตลอดมา
ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงคนนี้
ที่เคยเสียใจเป็นหนักเป็นหนา
ไม่มีอีกแล้วหยดรอยน้ำตา
กับการจากลาของใครบางคน
ไม่มีอีกแล้วหัวใจปวดร้าว
ที่เริ่มอ่อนล้าและเกิดสับสน
ไม่มีอีกแล้วความรักที่ตกหล่น
ของคนบางคน คนเคยรักกัน
หน้าส่วนตัว
1600
