22 พฤศจิกายน 2545 10:51 น.
ตฤณ
ทำได้แค่ร้องไห้ได้แค่นั้น
มองหน้าคนเคยรักกัน เมื่อเป็นอื่น
ร้าวชากับความรู้สึก . .กล้ำกลืน
พอแล้ว ฉันจะไม่ฝืนคำพูดใคร
คงจะทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่านี้
เหนื่อยกับการที่ใช้หัวใจรั้งเธอเอาไว้
ถึงจะเป็นคู่เคียงข้าง แต่ไม่ได้หัวใจ
ฉันก็ควรจะจากไป และยอมทำร้ายความจริง
7 พฤศจิกายน 2545 14:59 น.
ตฤณ
เมื่อสิ่งที่ทำคือการเหนี่ยวรั้ง
ทุ่มเททั้ง ความรัก ความห่วงหา
ควรค่าอีกไหม ที่จะใช้วันเวลา
สำหรับการค้นหา คนที่จะมาดูแลใจ
เมื่อทำสิ่งไหนก็เห็นว่าผิด . .
ควรค่าอีกหรือที่จะปิดความคิดไว้
เมื่อคนที่รับอยู่เสมอ ไม่ต้องการจะได้ไป
ควรค่าอีกหรือไม่ที่จะเก็บไว้ . . ใกล้ตา
จะทนเหนื่อยใจต่อไปอย่างนี้
กับความรักที่คนดีเห็นว่าไร้ค่า
ช่างน่าเบื่อ หนักหนา แสนระอา
จะทนได้ไหมกับคำต่อว่า ไม่เว้นแต่ละวัน