15 มีนาคม 2546 16:33 น.
ตฤณ
เป็นได้แค่เพียงอากาศใช่ไหม
หรือว่าเป็นได้แค่ความอ่อนไหวแล้วจางหาย
เหตุผลสำคัญเลยคือฉันไม่มีค่าอะไร
แต่ไม่เคยคิดจะแยกจากเธอไป ... ไม่มีทาง
ไม่ต้องทวงถามเลยอนาคต
มีเธอหรือไม่มีอย่างไหนที่จะสดใส.. อ้างว้าง
เรื่องราวตอนนี้ เหตุผลสำคัญคือรักเริ่มจืดจาง
ตีตัวออกห่าง และฉันจะไม่ใช่คำว่า..เรา..
ฉันไม่เคยคิดจะเลิกรัก
และไม่เคยคิดจะหนักใจ แค่รวดร้าวว
สีหน้า ตอนเธออยู่กับฉัน คล้าย ๆ ซ่อนเงา
แฝงความเป็น เขา ได้อย่างชัดเจน
ฉันมีสิทธิ์ทำได้แค่เสียใจ
ไม่เคยผลักใสให้ร้างไร้เปล่าเคว้ง
รักที่จะเลือกเธอ ต้องอยู่ให้ได้ บอกกับตัวเอง
แม้เธอจะเห็นเป็นแค่คนไม่สำคัญ
(แม้เธอจะเห็นเป็นของตายเท่านั้น ก็รักเธอ)
14 มีนาคม 2546 18:59 น.
ตฤณ
ตอนที่เธออยากไป
คงมีแค่ฉันเท่านั้นที่สั่นไหวร้องไห้
ต่างจากตอนที่เธอจะให้ใจ
กลับระรัวได้ไม่เหมือนกัน
ก็เรารักกันไม่ใช่เหรอ
ความคิดฝันเพ้อไม่เคยห่างฝัน
นาทีนี้ ณ ตรงนี้ ไม่มีกัน
แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง
28 กุมภาพันธ์ 2546 17:47 น.
ตฤณ
ไม่รักก็ไม่รัก
ทำไมต้องหยิบยื่นคนอื่นมาให้
สิ่งที่ฉันได้ทำคือให้ใจ
แต่สิ่งที่เธอมอบไว้คือน้ำตา
ไม่หวงก็ไม่หวง
จะไม่เลิกห่วงและเพ้อหา
ทำได้แค่ใส่ใจให้ไกลตา
สิ่งที่ผ่านมา อยากคิดว่าไม่มีอะไร
ไม่รักแล้วหรือก็เปล่า
เพียงแต่ใจมันร้าวรวดอ่อนไหว
ท้อนะแต่ก็จะรักตลอดไป
เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่งได้..สัญญา
22 พฤศจิกายน 2545 10:51 น.
ตฤณ
ทำได้แค่ร้องไห้ได้แค่นั้น
มองหน้าคนเคยรักกัน เมื่อเป็นอื่น
ร้าวชากับความรู้สึก . .กล้ำกลืน
พอแล้ว ฉันจะไม่ฝืนคำพูดใคร
คงจะทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่านี้
เหนื่อยกับการที่ใช้หัวใจรั้งเธอเอาไว้
ถึงจะเป็นคู่เคียงข้าง แต่ไม่ได้หัวใจ
ฉันก็ควรจะจากไป และยอมทำร้ายความจริง
7 พฤศจิกายน 2545 14:59 น.
ตฤณ
เมื่อสิ่งที่ทำคือการเหนี่ยวรั้ง
ทุ่มเททั้ง ความรัก ความห่วงหา
ควรค่าอีกไหม ที่จะใช้วันเวลา
สำหรับการค้นหา คนที่จะมาดูแลใจ
เมื่อทำสิ่งไหนก็เห็นว่าผิด . .
ควรค่าอีกหรือที่จะปิดความคิดไว้
เมื่อคนที่รับอยู่เสมอ ไม่ต้องการจะได้ไป
ควรค่าอีกหรือไม่ที่จะเก็บไว้ . . ใกล้ตา
จะทนเหนื่อยใจต่อไปอย่างนี้
กับความรักที่คนดีเห็นว่าไร้ค่า
ช่างน่าเบื่อ หนักหนา แสนระอา
จะทนได้ไหมกับคำต่อว่า ไม่เว้นแต่ละวัน
หน้าส่วนตัว
1597
