25 มีนาคม 2547 14:50 น.
ตฤณ
ผิดนัด .. มาสาย .. คอยเก้อ
วิสัยเธอไม่ผิดเพี้ยนมิแปรผัน
อ้างเรื่องงาน ธุระส่วนตัว สารพัน
แล้วยังจะต้องให้ฉันมานั่งทำความเข้าใจ
ตัวอย่างก็เช่นวันนี้...
ธุระเยอะอีกละสิ พ่อตัวดี..ยังจับไม่ได้
คอยดูนะที่บอกว่ารักน่ะแค่กับฉันหรือกับใครต่อใคร
อย่าคิดว่าวันนี้ไล่ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็อาจตามทัน
ไม่ใช่ว่าจะมาคอยจับผิด...
แต่เป็นเธอที่คอยปกปิดเรื่องราวเหล่านั้น
ทำตัวน่าสงสัย..แล้วเผอิญฉันก็ว่างซะทุกวัน
ช่วยไม่ได้นะที่มีแฟนอย่างฉันรู้ทันเธอ ...
เจ้าชู้ก็มีหลายประเภท...
เจ้าชู้เฉกพ่อปลาไหลลื่นเสมอ
เจ้าชู้ยักษ์ เจ้าชู้ไก่แจ้ เจ้าชู้ละเมอ
แต่สำหรับเธอฉันว่าเจ้าชู้ประตูดิน
นิสัยนี้ขอแค่สิ้นปีนี้เหอะนะ
ฉันเองก็รู้สึกว่าจะท้อไปซะทุกสิ่ง
ทบทวนดูซิถ้าเกิดเสียฉันไปแล้วจริง จริง
น้ำตาใครกันแน่ที่จะไหลริน .. ก่อนกัน
25 มีนาคม 2547 12:08 น.
ตฤณ
ฉันโชคดีที่เหงาไม่เป็น
เพราะที่เห็นจะมีเขาอยู่เคียงข้าง
ไม่จำเป็นหรอกความรู้สึกที่อ้างว้าง
ความรักมันแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง..ทุกครั้งไป
ฉันไม่ชอบความเหงา..
แม้หัวใจจะเต้นระทึกเบาเบา .. ใกล้ใกล้
หากเพียงเธอเดินเข้ามาพร้อมอุ่นไอ
แค่นี้ก็สุขใจ ไม่รักใครได้ ..เท่าเธอ
24 มีนาคม 2547 15:43 น.
ตฤณ
กลัวทำไมกับการเสียใจ..
กล้าทำก็ต้องกล้าชดใช้กับความเสียหายเหล่านั้น
มัวแต่หนีปัญหาก็เข้าหน้าเขาไม่ติด..ปรับความเข้าใจกัน
คิดแต่ห่วงคนทางนี้ .. แล้วแต่คนทางนั้น .. ได้อย่างไร
อย่ามัวแต่คิดเอาเอง..
หากมัวแต่เกรงว่าเขาจะเข้าใจบ้างไหม
ประโยคคำพูดแค่ไม่กี่คำมีอะไรก็เอ่ยไป
ไม่ใช่อยากจะพูดสิบคำแต่ขยับปากได้แค่คำเดียว..
24 มีนาคม 2547 15:38 น.
ตฤณ
...จะน้อยใจ..หรือเสียใจดี
สิปราง
-*-*-*-*-*-*-
กลัวเขาเสียใจ...
กับการกดรับสายโทรศัพท์ของฉัน
ก็เลยกดทิ้งเหมือนไม่ได้ยินเสียงมัน
แล้วรู้มั๊ยคนที่รอสายนั้น..รู้สึกยังไง
อย่างน้อยก็น่าจะโทรกลับหาฉัน
หรือเวลานั้นแม้แต่โทรกลับก็หาไม่ได้
คนที่รอโทรศัพท์ก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ มากมาย
ไม่อยากคิดอะไร..แต่ก็ปล่อยวางไม่ได้สักที
กลัวทำไมกับการเสียใจ
ตฤณ
*-*-*-*-*-*-*
กลัวทำไมกับการเสียใจ..
กล้าทำก็ต้องกล้าชดใช้กับความเสียหายเหล่านั้น
มัวแต่หนีปัญหาก็เข้าหน้าเขาไม่ติด..ปรับความเข้าใจกัน
คิดแต่ห่วงคนทางนี้ .. แล้วแต่คนทางนั้น .. ได้อย่างไร
อย่ามัวแต่คิดเอาเอง..
หากมัวแต่เกรงว่าเขาจะเข้าใจบ้างไหม
ประโยคคำพูดแค่ไม่กี่คำมีอะไรก็เอ่ยไป
ไม่ใช่อยากจะพูดสิบคำแต่ขยับปากได้แค่คำเดียว..
23 มีนาคม 2547 11:44 น.
ตฤณ
ควรไหม..ที่จะรั้งใจเธอไว้
ควรไหม..จะทำให้เปลี่ยนใจกลับมาหา
ควรไหม..จะเก็บความชอกช้ำไว้ใกล้ตา
ควรไหม..ที่จะยื้อเธอมาไว้ใกล้ใจ
รู้ทั้งรู้...ว่าตัวเธอไม่เคยรัก
รู้ทั้งรู้...หักห้ามจิตคิดไฉน
รู้ทั้งรู้...สายไปแล้วเกินใส่ใจ
รู้ทั้งรู้...ว่าเยื่อใยสะบั้นลง
ยิ้มให้กับคืนวันที่ผ่านมา
ยิ้มให้กับเธอผู้มีค่าน่าลุ่มหลง
ยิ้มให้กับความทรงจำที่มั่นคง
ยิ้มให้กับความซื่อตรงของหัวใจ
กล่าวลาและจากไปด้วยดี
แววตามีหยดน้ำประกายใส
บ่งบอกถึงความอาวรณ์กับการจากไป
แต่จะทำอย่างไรได้......
เมื่อฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ....
หน้าส่วนตัว
975
